Gökçe’yi, Denizli Merkezefendi Belediye Başkanı Şeniz Doğan’ın katkılarıyla düzenlenen 1. Kitap Günleri’nde tanıdım. Güler yüzü heyecanına, heyecanı vücut diline yansıyordu. Bir yandan kuyruktaki insanların hakkını yememeye özen gösterdiğini hissettiriyor bir yandan da sormak istediği soruları art arda sıralıyordu.
Gökçe, genç kuşakların neler okuması gerektiğini merak ediyordu... Siyasete gençlerin daha yoğun katılımı için ne yapmak gerekiyordu?.. İktidarın yenilenmesi için ne yapmak gerekiyordu?..
Gökçe pek çok konuya kafa yoruyordu...
Sorulardan birine ayakta verilebilecek yanıtı verdikten sonra, telefonunu aldım, “Yarın arayacağım” dedim. “Yarın diş hekimiyle randevum var. Arayacağınız saat belli değilse, randevuyu iptal edeyim. Saatinde ararım derseniz, 16.00’dan sonra arayın” dedi.
Aman iptal etme, dedik. Ama sonradan düşünmüş, sağlama almış!
Gökçe bu yıl üniversite sınavına hazırlanıyor. Son iki yılını şöyle özetledi:
“İki büyük acı yaşadım. Biri 17 yaşındaki kardeşimin ölümü, biri de Muharrem İnce’nin seçimi kaybetmesi... Kardeşimin organlarını bağışladık, şimdi yedi bedende yaşıyor... Bir yıl okula gidemedim... Şimdi mimarlığı kazanmak üzere var gücümle çalışıyorum. Ülkemizin geleceğine kafa yormayı da ihmal etmiyorum...”

***

Okur-yazar buluşması, toplumsal okuryazarlığı, bilinci artırıyor, karşılıklı umut ve enerji üretiyor. Kitap fuarlarının en büyük katkısı bu. Özellikle üç büyük kentin dışındaki şehirlerde, ilçelerde o yerleşim yerinin genel gündemini de etkileyen bir iklim oluşuyor.
“Bir şey değişir, çok şey değişir” diye bir söz vardır ya, bunun geçerli olduğu alanların başında yerel yönetimler geliyor. Denizli’nin ortasındaki Merkezefendi ilçesinde 31 Mart’ta yaşanan değişimin ilk yansımalarından biri, bu yıl ilki düzenlenen Kitap Günleri idi. Biz oradayken Sinan Meydan, Aydın Ilgaz, Nilgün Ilgaz, Ercan Kesal, Kahraman Tazeoğlu, Ahmet Yavuz, Dilara Keskin, İlhan Şeşen, İhsan Açıkel de okurlarla buluşuyordu.
Gerek söyleşide gerekse kitap imzasında okurların soruları, Suriye sorunu ne olacak, Türkiye’yi neler bekliyor eksenindeydi. Pamukkale Üniversitesi’nden de öğretim üyelerinin katılımı dikkat çekiciydi.
Bir okur sert bir ifadeyle, yapılması gereken neyse söyleyin tarzıyla şu soruyu sordu:
“Türkiye ne yöne gidecek?”
Etrafında soruyu dinleyen pek çok kişi vardı, sorunun gelişine karşılık olsun diye de düşünüp şu karşılığı verdik:
“Biz hangi yöne istersek, o yöne... Günlük gelişmeler elbette önemli, hepimizi etkiliyor... Ama günün sonunda bilinçli, örgütlü halkın dediği olur...”
Denizli’den önce katıldığımız kitap fuarlarında da dikkati çeken, toplumda 31 Mart sonrası yükselen moral ve beklenti... Moral gücün ne kadar önemli olduğunu bir fotoğraf netliğinde görüyorsunuz. Denizli’de sadece iktidarı eleştirmekle yetinmeyen, alternatifin yükselmesi için çaba harcayan bilinçli insanlarla tanıştık. Genç Gökçe onlardan biriydi... Şöyle desek yeridir: Denizli’nin sadece horozları değil, okurları da bellidir.
Öteki partilerden seçilen belediye başkanlarından da kitapla barışık olanlar var, ama CHP’li belediyelerin önemli bir dilimi bu yönde etkili adımlar attılar. Çevre kirliliği kadar, beyin kirliliğine karşı da duyarlı olmak gerek. Bir belediyenin adımı ötekini de etkiliyor. Organizasyonu yapan beden ve beyin işçilerinin harcadığı emeği de ayrıca kutlayalım.

***

Denizli’ye gelip sevgili Kazım Arslan’ın ailesine uğramamak olmazdı. 7 Haziran 2019’da 65 yaşında, birikimiyle enerjisinin birbirini tamamladığı bir çağda kaybettiğimiz Kazım Arslan, partisi, kenti, ülkesi için bıkıp usanmadan mücadele eden bir milletvekiliydi. Meclis’te Türkiye’nin önemli sorunları konuşulurken bile Denizli’yi gündeme getirmenin bir yolunu bulurdu.
Denizli, 24 Haziran 2018 seçimlerinde CHP listesinden Kazım Arslan’la birlikte Gülizar Biçer Karaca ve Haşim Teoman Sancar’ı Meclis’e göndermişti. Arslan’la yıllardır tanışıyoruz. Silivri günlerinde de bizi yalnız bırakmamıştı. Evde eşi Nursel Arslan, kardeşi Serpil Enli, oğlu Murat Can Arslan’la Kazım Bey’in yaşamını konuştuk. Bir ömre çok ömür sığdıran Kazım Arslan’ı bir kez daha saygıyla anıyoruz...