Seçim öncesi ekonomik vaatler havada uçuşurken küresel oyuncular “Türk siyasetçiler bu kaynaklar için benim kapıma gelecekleri halde neye dayanarak bu kadar cesaretli davranıyorlar” deyip siyasilerimize kesinlikle kıkır kıkır gülüyordur. Hele AKP proje ve vaatleri acaba biz nerede yaşıyoruz diye insanı şaşkına uğratıyor. Eğer küresel sermaye ve dolar imparatorluğu ile AKP arasında bu projelerin finansmanında bir anlaşma söz konusu ise seçimin galibi de kesinlikle AKP olacaktır. Çünkü büyük bir kaynak transfer edilecek ve büyük zenginlik paylaşılacaktır.

Hele MÜSİAD’ın Türkiye’de cari açık riski olmadığı, Türkiye’nin cari açıktan dolayı krize girmemesi için siyasal istikrarın sürmesi gerektiğine dair raporunu inceleyince, siyasal istikrardan medet umanların ne yapıp yapıp AKP’yi bir dönem daha iktidarda tutmak için her şeyi(!) yapmak isteyeceklerini söylemek abartılı olmaz.

Burada önemli olan AKP’nin hükümet olmasından ziyade Meclis’te güçlü ve dengeli bir muhalefetin olmasıdır. Çünkü bugünün ekonomik rakamlarının altından kalkmak da kolay değildir. Ekonomi için siyasal istikrarın yılmaz savunucuları “cari açık risk değildir”in sonuçlarını kanal projelerinin finansmanını ararken göreceklerdir.

Rakamlara şaşı bakıldığına dair çok güzel bir örneği MÜSİAD’ın son raporunda görüyorsunuz. Değerlendirmeler şöyle:

1- Cari açık 2011’in ilk üç ayında doğrudan yabancı sermaye yatırımları ile finanse edilmiştir.

4 2010 yılında 49.5, 2010 yılının ilk üç ayında 10, 2011 yılının ilk üç ayında 22 milyar dolar olan cari açık ciddi bir artış kaydetmekle beraber finansmanı DYSY ile finanse edilmiştir.

4 2010/ilk üç ayında DYSY 835 milyon dolar iken 2011’in aynı döneminde bu 5.3 milyar dolar çıkmıştır.

4 2009 ve 2010 yıllarında toplam yaklaşık 6 milyar dolar DYSY gelmiş iken 2011’deki bu durum cari açığın finansmanındaki iyileşmeyi gösteriyor.

4 Eğer cari açığı DYSY ile finanse ederseniz korkmayın.

2- Cari açığı yaratan özel sektördür. Bu nedenle kamu riski yoktur.

4 Kamu ve özel sektörün toplam borcu 2002’de 257 milyar TL iken 2010 yılında 497 milyar TL’dir.

4 Borçların dağılımı ve vade yapısı şöyledir.

Görüldüğü gibi kamu ve TCMB’nin borçlarının GSYH’ye oranı brütte yüzde 13, nette (borçlardan alacakları düştüğümüzde) yüzde 10’dur.

4 Özel sektörün daha borçlu olması cari açığın adresinin kamu sektörü ve bütçe açıkları olmadığını göstermektedir. Özel sektörümüzde yabancılar önemli bir paya sahip olduklarına ve kendi kendilerine borç verdiklerine göre cari açığın riskini de yabancılar çekmektedir.

4 Bu rakamlar, hane halkının borçlarının GSYH’ye oranının yüzde 15’lerde olması ve hane halkının borcunu ödüyor olması cari açık odaklı kriz beklenmemesi gerektiğini göstermektedir.

3- Cari açığın krize sebep olması için 1993 ve 2000 kriz yıllarındaki ekonomik göstergelerin gerçekleşmesi lazımdır.

4 Bütçe açığı/GSYH 1993’te yüzde 6.7 iken, 2000’de yüzde 10.9, 2010’da yüzde 3.6’dır.

4 Hazine bileşik faizi sırasıyla yüzde 96, yüzde 38, yüzde 8.4’tür.

4 Enflasyon oranı yüzde 65, yüzde 50, yüzde 6.4’tür.

4 Toplam dış borç stoku /GSYH oranı 1993’te yüzde 38, 2000’de yüzde 60, 2010 yılında yüzde 39’dur.

4 TCMB rezerv miktarı sırasıyla 7.19, 81 milyar dolardır.

4 Bütün bunlar cari açığın risk taşıması için diğer ekonomik göstergelerin de bozuk olması gerektiğini göstermektedir.

Görüldüğü gibi MÜSİAD, rakamları böyle yorumlayarak AKP iktidarının, yani istikrarın sürmesine gerekçe yapmaktadır.

Oysa Merkez Bankası’nın Mayıs 2011 tarihli Finansal İstikrar Raporu’nda “Sermaye girişlerinin ivmelenmesi, gelişmekte olan ülkelerin risklerini arttırmakta, buna karşılık anılan ülkeler makro riskleri azaltıcı tedbirleri yoğunlaştırmaktadır. Sermaye akımları ulusal paranın değerlenmesine, varlık fiyatlarının şişmesine, hızlı kredi büyümesine, kaldıraç oranlarının yükselmesine ve cari dengenin bozulmasına neden olmuştur” denmektedir.

Ekonominin istikrarı(!) için AKP iktidarından rant sağlayacakların karşısında güçlü ve dengeli bir muhalefetin daha önemli olduğunu bu ekonomik şaşılık bize göstermektedir.