“Fakir kilise ile fakirlerin ‘papa’sı olmaya kararlı” Françesko’nun yeni derviş ruhuyla açtığı papalık dönemi bugün Roma’da başlıyor.

Hükümet-devlet başkanları, delegasyon şeflerinin katıldığı görkemli bir törenle bugün resmen göreve başlayacak olan çiçeği burnunda papa, Vatikan’da ilk pazar ayinini yaptı bile.

Aziz Petrus Meydanı’nda 150 bin kişinin katıldığı ayine, kimsenin anlamadığı ağdalı Latince ifadeler yerine, yürekleri ısıtan bir “Günaydın!”la başlayan yeni papa, çoktan İtalyanların gönlünü çeldi.

Arjantinli papanın İtalyan kökenli olmasının rolü bunda büyük…

Kulakları tırmalayan kesif yabancı aksanıyla belleklerde yer eden önceki papaların -Polonyalı Papa II. Jean Paul ile Alman Benediktus’un- ardından, İtalyancaya hâkim olan yeni papa, ilk günden doğal olarak 1-0 galip.

Arjantin’e göç eden bir İtalyan aileden gelen Papa Françesko’nun, tek gücü dil hâkimiyeti değil…

Françesko; papalık balkonuna çıktığı andan itibaren, olağanüstü bir “iletişimci” olduğunu kanıtladı. Gaflarıyla ünlü selefi Papa Benediktus, benzerine az rastlanan bir halkla ilişkiler badiresiydi. Ağzını açarken yaptığı İslam karşıtı konuşmalarla aldığı yoğun tepkiler hâlâ hatırlarda…

Benediktus’tan önceki Papa II. Jean Paul gerçi, “pi-ar” sanatının pirini bilirdi. Ama o da aşırı şovmendi!

Françesko, kendisini hiç zorlamadan, insanlarla haşır neşir olabilen çok doğal bir iletişimci! “Aziz Petrus” katedralinin balkonundan alçakgönüllü hatırşinaslıkla dile getirilen bir “iyi akşamlar”/ “günaydın” dileği, İtalyan halkının birkaç günde hemen “Papa işte budur!” demesine yetti.

Faşist geçmişe aldıran pek yok

Papanın, Vatikan’ın gösteriş sembollerini dışlayan bir sadelik içinde yaşaması; lüks Mercedes’ler yerine minibüslere iltifat etmesi, korumaları by-pass’layıp halkı kucaklaması, papalık ismi olarak; “fakirler ve doğanın koruyucu azizi” bilinen Aziz Françesko’nun adını alması, İtalyanların hep gönlüne giden yolu kısalttı.

Kimilerince faşist Arjantin cuntasına zamanında omuz vermekle suçlanan papanın, geçmiş günahları orada burada yazılıp çizilse de, kimse artık 30 yıl öncesinin bilançolarıyla pek meşgul değil.

Seküler Avrupa’yı “yeniden Hıristiyanlaştırmak” kaygısıyla, Katolikliğin güçlü olduğu Güney Amerika’dan bilhassa seçilip Vatikan’ın başına getirilen papanın, ilk önceliği “Katolikliği yeniden yaymak misyonu” şeklinde belirleniyor.

Eski Kıta’dan vaktiyle “yeni dünya”ya gidip Latin Amerika’yı “Hıristiyanlaştıran” tarihteki Cizvitler gibi; Katolik kilisesinin bu ilk Cizvit papası bu kez “yeni dünya”dan gelip “Eski Kıta”yı Hıristiyanlaştırmayı misyon ediniyor.

Bu misyonerlikle atbaşı giden biçimde papanın diğer öncelikleri, mali-dini skandalların teslim aldığı kiliseyi skandallarından arındırmak, skandallarla büsbütün kiliseden uzaklaşan halkla yakın markajdan temas kurmak oluyor.

Papanın ilk andan beri işte, bir mahalle papazı gibi, halkla içli dışlı olma gayreti içine girmesinin nedeni bu.

Vatikan’la Grillo paslaşıyor

“Halkla kiliseyi kucaklaştırmak” diye nitelendirebileceğimiz bu yeni misyonun yanında, İtalya’nın yeni Grillo olgusuyla siyasette kendi cephesinden halkla yeniden kucaklaşmanın gayreti içinde…

Oyların dörtte birini alarak sandıkta sürpriz yaratan 5 Yıldız Hareketi’nin (5YH) kurucusu Beppe Grillo bu paralelliği açıkça “Vatikan’ın Aziz Françesko’culuğu ve 5YH arasında çok büyük yakınlıklar var. Bu bahar, tatlı bir deprem haberciliği yapıyor!” diyerek vurguluyor.

Grillo hareketinin gurusu olduğu söylenen Gianroberto Casaleggio da, “5YH’nin doğum tarihi olarak bizim Aziz Françesko gününü (4 Ekim) seçmemiz rastlantı değildir” diyor: “(Aziz Françesko gibi) biz de siyasete parasız girdik. (Françesko gibi) Doğa ve hayvanlara da saygılıyız!”

Vatikan-Grillo hareketi arasında; geçen ayki seçimden bu yana dikkat çekici bir paslaşma sürüyor. 5YH liderleri, yeni papanın ilham kaynağı “AZiz Françesko”ya övgüler düzerken; Vatikan’ın “yarı resmi” yayın organı “Ossevatore Romano” gazetesinin de Grillo hareketine iltifatlar düzdüğü gözden kaçmıyor.

Yükselen 5YH ile Papa Françesko arasında; dayanışma, cemaat olma değerleri ve aşırı tüketim-lüks karşıtlığı gibi konularda ortak buluşma/zemin arayışı var.

Ekonomik, sosyal, politik krizin yarattığı doğal ivmeler, bu zemin arayışını zorunlu kılıyor.

Geçen hafta sonu bu bağlamda meclis başkanlığına seçilen Laura Boldini’nin cumhurbaşkanlığı köşküne ilk ziyaretini örneğin, yanına koruma almadan yürüyerek yapması; İtalya’ya hâkim olan aynı iklimin ürünü.

Merkez soldaki “Sol, ekoloji, özgürlük” partisinden olan Boldini gibi, “Demokratik Parti”den senato başkanlığına seçilen Pierro Grasso da her demeçle gene “saydamlık, temizlik, yolsuzlukla savaşı” vurguluyor…

8 milyonun fakirlik sınırında yaşadığı, her üç aileden ikisinin ay sonunu zor getirdiği Çizme’de “Grillo’culuk” ve dervişçe kıt kanaatkârlığı savunan “Aziz Françesko’culuğun” böyle el ele… uzun yol alacağı anlaşılıyor.