Omuzları ve kapşonundan romantik güvercinlerin eksik olmadığı Giordano Bruno’nun heykeli, Roma’nın en tatlı, en keyifli meydanlarından biri olan “Campo dei Fiori”nın tam ortasında durur.

İtalyancada ismi “çiçek tarlası” anlamına gelen meydan, vaktiyle çayırlıkmış…

Dehşet saçan bir engizisyon mahkemesi olarak kullanılan az ilerideki görkemli “Palazzo della Cancelleria” binasından çıkarılıp getirilen mahkûmlar, bu çayırlık meydanın ortasında diri diri yakılırmış…

413 yıl önce Giordano Bruno’yu da böyle yakmışlar.

“Corso Vittorio Emanuele” Caddesi’nin ortasından girilen meydanın yanı başındaki “Palazzo della Cancelleria”da Bruno’yu sekiz yıl yargıladıktan sonra soymuşlar, çıplak bir kazığa bağlayıp çıra gibi tutuşturmuşlar…

17 Şubat 1600 tarihinde yakılan Bruno, burada şimdi her yıl anılıyor.

Bruno’nun kazıkta yakılışının tam yıldönümündeyiz başka deyişle…

Önceki gün de her yıl olduğu gibi Bruno’nun heykelinin önüne gene taze çelenkler ve çiçekler bırakıldı…

Gökbilimci, dâhi düşünürü vahşice yok eden dört asır öncesinin engizisyon ateşinin, insanlık yaşadığı sürece hiçbir zaman unutulmayacağı hatırlatıldı.

Karanlıkla savaşın simgesi

Din dogmalarına karşı durduğu için ateşe verilen düşünür ve astronom Bruno’nun anısı burada böylesine canlı olduğu için, heykeli de, gelen geçenle neredeyse her daim dile gelip konuşacak gibidir.

Yakıldığı yere dikilen bir kaideye yerleştirilen heykelin yüzü, örneğin meydan okurcasına ve “Ben ölmedim, ayaktayım!” dercesine Vatikan’a çevrilidir…

İtalya’nın Papalık hâkimiyetinden kurtulduğu ve laik görüşlerin güçlendiği 19. yüzyıl sonunda dikilen heykelin altında, iri harflerle yazılmış “Öncülüğünü yaptığı (aydınlanmacı) yüzyıldan Bruno’ya, ateşe verildiği bu yerde…” sözleri dikkat çeker.

Bruno’nun yüzünü perdeleyen Domeniken rahip pelerininin kapşonu altına gizlenen gözlerini tam seçemezsiniz ancak ateşe giderken dahi İtalyan gökbilimcinin bastırılamayan feryadını sanki duyumsarsınız:

“Aydınlık ve karanlık; bilim ve cehalet arasındaki savaşa her yerde katıldım” der gibidir Bruno:

“Ne gördüğüm gerçeği gizlemekten hoşlanırım, ne dile getirmekten korkarım!”

Civarda turist kaynayan kahveler, rengârenk çiçekçi tezgâhları ve masalarını güneşli günlerde dışarı çıkaran kaldırım restoranlarıyla çevrili meydan ortasında “Vücudumu yok etseler de, düşüncelerimi yok edemediler. Ben her daim aranızdayım” dercesine gibi başkaldıran Bruno, mutlak doğru tekeline boyun eğmeyen bilim ve özgür düşüncenin anıtıdır.

Kopernik devrimini savunduğu için ateşe gönderilen ve kendisini bekleyen feci son karşısında dahi bildiğinden geri dönmeyen Bruno’nun bıraktığı en büyük miras da; “Baskıyla bilimin önüne geçilemeyeceği, gerçeğin gücünün engellenemeyeceği, tepeden buyurulan mutlak doğrulara insanlığın metazori boyun eğmeyeceği ve insanoğlunun gerçeğe yalnız kendi aklını kullanarak ulaşabileceği, kimsenin buna ambargo/sınır koyamayacağı” düsturudur.

Ve Darwin’e sınır çizen bilim bakanı

Ölümünün 413. yılında insanlık tam işte Giordano Bruno’nun bu mirasını anarken; bilim bakanı Nihat Ergün çıkmış bizde Darwin’in “Evrim Teorisi”ne sınır çizmeye uğraşıyor!

Bruno’nun kazıkta yakılışının 413. yıldönümüyle çakışan bir tarihte tam, gazetelerimize aşağıdaki manşetlerle yansıyan haberler yer alıyor:

“Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı Nihat Ergün; Darwin’in ‘Evrim Teorisi’ne itirazını çok açık bir ifadeyle dile getirdi, sınırı çizdi: Darwinizm, bilimsel olarak kaldığı sürece problem yok. İnanca dönüştürülürse çatışma çıkar. İşte Türkiye’deki mesele bu.”

Biz farkına varmadan “kimin neye inanacağını tayin eden” bir engizisyon kurumu mu kuruldu yoksa Türkiye’de de?

Dört asır önce Bruno’yu tam bu gerekçeyle, “bilim söylemi, din söylemiyle çatışamaz!” gerekçesiyle yakmışlardı.

Aynı gerekçeyle Bruno’dan 30 yıl sonra bir başka dâhiyi, Galileo Galilei’yi gene engizisyonlarda süründürüp ev hapsine attılar.

Engizisyon yobazları, bizde bugün kimilerinin dayattığı üzere, “Bilimsel düşünce inançların önüne geçemez. Geçerse çatışma çıkar!” diyorlardı.

Galileo, “Dünya İncil’in iddia ettiği gibi olduğu yerde durmuyor, Güneş etrafında dönüyor!” dediği için, engizisyonun zulmüne uğramıştı…

Asırlar sonra Katolik din adamları çok mahcup oldular ve Galileo’dan geri ve dar kafalılıkla yapmış oldukları geçmiş zulümlerden ötürü, özür dilemek zorunda kaldılar.

Asırlar süren savaşı, sonuçta Giordano Bruno ile Galileo’lar kazandı...

“Bilim” bakanımıza duyurulur!

\n