Hindistan’ın “kast” sistemi malum…
Sosyal dokuyu ayrıştıran, ayrıcalıkları koruyarak meşrulaştıran, güç sahiplerinin güçlerinin sorgulanmasına geçit vermeyen bir hiyerarşi hâkimiyeti kuran düzenin adı “kast sistemi”…
Sergio Rizzo ve Gian Antonio Stella isimli iki gazeteci; Hindistan’daki bu çağdışı düzene yaptıkları bir göndermeyle İtalya’da “La Casta/Kast” adını verdikleri bir kitap yazdılar ve Çizme siyasi sınıfının demokrasiyle bağdaşmayan ayrıcalıklarını inceleyerek, yeni bir siyasi mücadelenin ateşini yaktılar.
2007’de çıkan kitap birkaç ayda “best seller” oldu ve 1 milyondan fazla sattı.
“Corriere della Sera”da yazan Rizzo ve Stella; milletvekilleri ve siyasi parti liderleriyle partilerin, şişirilen masraflarını mercek altına aldı.
Gösteriş ve lüks içinde yüzen parti binalarını, megalomaniye hizmet eden resmi araba ve koruma ordularını, maganda özel uçak merakını, devlete mantık dışında yük olan astronomik milletvekili maaşlarını, ödenekler ve ayrıcalıklarını.. hep bir “kast sisteminin” tezahürü olarak nitelendiriyor Rizzo ve Stella.
Bu iki gazeteciye göre İtalyan politikasına artık giderek halktan kopan bir “siyasi kast” hükmediyor.

5 Yıldız ‘kast’a savaş açtı

“Siyasi kast” ifadesi yurttaşlar arasında tutunca; siyasi mücadelenin ana damarı haline geldi. Ve iki ay önceki son seçimlerde oyların yüzde 25’ini alarak büyük çıkış yapan Grillo’nun ünlü “5 Yıldız Hareketi” de, siyasi mücadelesinin nirengi noktasını bu “siyasi kastla mücadele” üzerine kurdu.
Kastla mücadele uyarınca, 5 Yıldız milletvekilleri vekil maaşlarının yarısını partiye iade edecekti.
İade edilen maaşın yarısının yanında; faturası belirtilmemiş masraflar karşılığında yapılan ödenekler de aynı şekilde parti kasalarına teslim edilecekti.
5 Yıldız kasasında toplu olarak biriken bu paralar, arkadan “küçük ve orta işletmelere küçük/ucuz kredi” olarak geri dönecekti.
Grillo Hareketi’nin listesinden seçime giren milletvekili adaylarının istisnasız hepsi, “5 Yıldız kuralları” adı verilen bu şartlara önden “evet” dedi.
Ancak meclise girip fiilen banka hesaplarına her ay yatan “20 bin Avro” ile yüz yüze gelince, işler değişti ve 5 Yıldız’da büyük bir tartışma başladı.
“5000 Avro’luk maaşımızın yarısını partiye yatırıyoruz” diyor şimdi bu yeni hareketin temsilcileri ve ekliyorlar: “Ancak (günlük harcırah, kira, telefon-seyahat gideri, yardımcılara ödenen masraflardan oluşan) 15 bin Avro’luk ödenek kalemleri de bırakın artık kendi tasarrufumuza kalsın. Seçimlerde siyasi partilere yapılan devlet yardımından payımıza düşen 42 milyon Avro’yu, (5 Yıldız olarak) maliyeye zaten geri iade ettik. Parlamento çatısındaki 163 temsilcimizin maaşının yarısına tekabül eden toplam 400 bin tutarındaki Avro’yu da kendi aramızdaki anlaşma uyarınca gene her ay partiye iade ediyoruz. Daha ne? Yetmez mi?”
İşte şimdi İtalya’da “milletvekili ayrıcalıkları” üzerinde böyle süregiden çok canlı bir tartışma var.
Parlamentodaki 163 temsilcisiyle bir araya gelen 5 Yıldız lideri Grillo; sade maaşlar değil, milletvekili ödeneklerinin de hiç tereddüt göstermeden iadesinde ısrarlı.
Bu, milletvekillerinin, masraflar dışında kalan -yarı maaş- 2500 Avro ile geçinmesi demek… “5 Yıldız” vekilleri halihazırda, “2500 Avro’yla Roma’da nasıl geçiniriz”in hesabını yapıyor.

‘Kast’ damgası korkusu

Çizme’nin birinci derecede önem taşıyan siyaset tartışması; milletvekili kıyaklarını tırpanlamak üzerine odaklaşıyor!
Sergio Rizzo ve Gian Antonio Stella’nın “Kast/Siyasi Kast” kitabıyla boy veren ve “5 Yıldız Hareketi”nin kuruluşu, meclise girişiyle sonuçlanan “siyasi kast”a tepki; İtalyan siyasetinin önceliğini oluşturuyor.
Rizzo ve Stella’nın medyada kitaplarıyla başlattıkları hassasiyet, siyasi platforma taşınıyor. “5 Yıldız”ın duyarlılığını, diğer partiler de karşılamak zorunda kalıyor.
Öyle ki meclisin alt-üst kanadının başkanlığını yapan Laura Boldrini ile Pietro Grasso’nun; seçim sonrasında meclisin yeniden kapılarını açmasıyla yaptıkları ilk iş -farklı siyasi geçmişlerden gelmelerine karşın- “maaşlarının yarısını devlet kasasına iade etmek” oldu. Meclis başkanları, bununla kalmadılar; devlet tarafından kendilerine tahsis edilen lojman hakkından da vazgeçtiler. Korumalarla yardımcılarını yarıya indirdiler. Diğer siyasetçilere örnek olmak adına, Cumhurbaşkanlığı’na gerçekleştirdikleri ilk ziyareti yürüyerek yaptılar.
Bugün İtalya’da bir siyasetçi için en büyük korku, “kast” damgası yemek!
Zamanın ruhu işte böyle değişiyor. Avrupa’daki derin kriz; değerler ve öncelikleri yeniden şekillendiriyor.
Bizim siyasi sınıf; Avrupa’daki bu yeni ortamdan tümüyle soyutlanmış biçimde, kör kör gözüm parmağına zamanının ruhunun tamamen ters yönüne gidiyor ve hiç çekinmeden alenen yeni bir “kast” yasası hazırlıyor!
Utanmadan üstüne bir de sonra; “Milletvekillerine bunca düşmanlığı anlamak mümkün değil!” diyorlar.
Bu cümle başlı başına aslında “kastın” teyididir.
Biz de kendilerine, “Dünyadan bunca kopukluğu, halktan bu kadar kopuk olmayı anlamak mümkün değil!” diyoruz ama.. ne yazık ki sesimizi hiç duyuramıyoruz.