Önce şikeyle uğraşmaktan başka işlere bakmayan federasyonu kutlayarak(!) başlamak gerekiyor. Gündüzler dururken Eskişehir’de, hem de ocak ayında gece maçı oynatmak nasıl bir akıl işidir? Sonra güzel futbol, marka değeri diye sloganlar atıyorsunuz. Futbolcular ayakta durmakta zorlanırken adeta buz pateni yaparken mi futbola katkı sağlayacaksınız? Haydi canım siz de!

Haftalardır farklı kazanan Galatasaray Eskişehir’de galibiyet serisini 10’a çıkarmak istiyordu ama bunun kolay olmayacağı, Cüneyt Çakır’ın başlama düdüğünden önce belliydi. Fatih Terim, hem Milan Baros’un sakatlığını, hem de Eskişehir’deki kötü futbol koşullarını düşünerek 4-5-1 dizilişiyle çıkarmıştı Galatasaray’ı. Ama dakikalar geçtikçe Galatasaray’ın iki pas yaparken bile zorlandığını gözlemledik. Orta sahada Selçuk, Emre Çolak gibi fizik gücü pek yeterli olmayan oyuncular kayboluyor, buna karşın Semih, Melo gibi fiziği yeterli oyuncular ön plana çıkıyordu. Elmander sahada pek varlık gösteremediyse bu onun suçu değil. İsveçli oyuncu orta sahadan yeterli desteği bulamadı. İlk yarıda Galatasaray tek bir gol pozisyonu bulamadı desek yalan olmaz.

İkinci 45 dakikada Fatih Terim bu sene alışıtığımız hamlelerden birini yaptı. Engin’i çıkarıp Sercan’ı ikinci forvet olarak sahaya sürdü. Artık beşli orta sahadan vazgeçmişti. Baktı yine olmuyor, bu defa Sabri’yi oyundan alıp Yiğit Gökoğlan’ı soktu. Bu da sonuç vermedi. Aslında bunların hepsi riskti ama gözüken tablo şuydu: Galatasaray bu hamlelere rağmen hücum üstünlüğünü bir türlü ele geçirememişti.

Buna karşın, bu saha şartlarına daha alışık olan Eskişehir eksik bir kadroyla çıkmasına rağmen maça hakim olan taraftı. Orta sahanın ortasını çok koşan Alper ve Hürriyet kontrol ediyor, ev sahibi takım daha çok adamla hücum ediyordu. Özellikle Galatasaray’ın riskli oynadığı bölümlerde Ersun Yanal’ın takımı sahaya iyice ağırlığını koymuştu. Ama bir tek eksikleri vardı, o da gol.

\n\n