Belli ki G.Saray’da bazı taşlar yerinden oynamış, denge biraz bozulmuş. O bildiğimiz tempolu, pozisyon üreten, topa daha çok sahip olan takımdan pek eser yok. Fatih Terim’in Milli Takım hocalığı, Burak’ın Lazio’ya gideceği söylentileri, hatta hatta F.Bahçe ve Beşiktaş’ın yediği son darbeler Florya’nın kafasını bulandırmış, konsantrasyonu bozmuş gibi... Önce Bursa, ardından Eskişehir deplasmanlarında alınan birer puan kazanç kabul ediliyorsa, ona söyleyecek bir şey yok. Ama bu deplasmanların zorluk derecesi ne kadar yüksek olursa olsun, G.Saray gibi şampiyonluğa oynayan bir takımın iki haftada sadece iki puan toplaması kayıptır.

Her neyse... Maçın ilk yarısından hiçbir şey anlamadık. Zeminden mi kaynaklandı nedir, futbolcular ayakta durmakta bile zorluk çekiyordu. Ne Eskişehirspor, ne G.Saray birbirlerine üstünlük sağlayabildi. Pas hataları, doldur boşaltlar 45 dakika boyunca birbirini kovaladı durdu. Bu devreden akılda kalan tek pozisyon, Drogba’nın Eskişehir savunmasının bakışları arasında dışarı giden kafa vuruşuydu. G.Saray bunun dışında fırsat bile yakalayamadı. Ev sahibi takımın da ondan pek farkı yoktu.
İkinci yarı Necati’nin kaçırdığı, bir başka pencereden bakıldığında Muslera’nın kurtardığı pozisyonla başlayınca maç biraz hareketlenir gibi oldu. Birkaç dakika sonra bu defa Melo, Necati’nin kaçırdığı golden çok daha net pozisyonda topu dışarı attı. Amrabat’ın oyuna girişi G.Saray’ı biraz daha hareketlendirmiş gibiydi. Drogba ile Sneijder ile fırsatlar yakaladılar. Ama bazen direk, bazen de Eskişehir kalecisi Boffin gole izin vermedi. Son dakikalardaki uzun toplar da sonucu değiştirmeye yetmedi.