Şu günlerde elimden düşürmediğim iki kitap var. Gerçekte öyle kitaplar az değil... Ama benim gibi yıllarını okumakla yazmakla geçirmiş bir insan artık yorgunluğunu duyuyor. “Okumak yorar mı?” denir, ama belli bir yaşa ulaşmışsanız yoruyor...

Yine de kitaplar, kitaplar yağıyor! Şiir, öykü, deneme, ama en çok toplumsal yaşantımızla, tarihimizle, geleceğimizle ilgili olanlar ağır basıyor. Okurken bildiklerimizi değişik bir açıdan anımsıyoruz. Bilmediğimiz şeyleri de derinliğine öğreniyoruz. İçinde yaşadığımız sorunları çözmenin yollarını gösteren yapıtlar en yakın dostlarımız!..

İki kitap var elimden düşürmediğim: Alev Coşkun’un yeni yapıtı, daha öncekiler gibi, özgürlük savaşımızın öyküsü... Bitecek gibi değil, ayrıcalıklı bir çalışmayla ortaya konan belgesel kitaplar.

Alev Coşkun, yakın tarihimizin önemli olaylarını, sorunlarını yazar hep, makaleler, daha çok kitaplarla... Yazı bir günlüktür, uçar gider. Ama kitap kalır, babadan oğula...

Alev Coşkun, özgürlük savaşımızı bu kez “Devrimin İlk Karşıtları’nda açık açık anlatmış. Bir devrim kolay yapılmaz, ama yapılmasından daha zor olan devrimin yaşatılması, uygulanabilmesidir. Mustafa Kemal devrimi halkımızı daha çağdaş, daha güçlü kılmak içindi... Ama beklendiği gibi geliştirildi mi, toplumun beyninde yer etti mi? Bunu söylemek zordur, aradan bunca yıl geçmesine karşın hâlâ yerimizde sayar gibiyiz! O kadar ki devrimler teker teker koparılıyor, bambaşka biçimde yorumlanıyor. Yani, unutturulmak isteniyor.

“Devrimin İlk Karşıtları” kimlerdi, Alev Coşkun bir bir anlatıyor, tanıtıyor. Ne var ki o karşıtların yerini şimdilerde daha başkaları almış! Hem de ilk karşıtlardan daha beter... Çünkü Atatürk devrimlerinin çizgisindeki bir ülkenin düzenini değiştirmek istiyorlar. Bu açıdan Alev Coşkun’un kitabını dikkatle okumakta yarar var..

***

Bu arada yeni çıkan bir değerli belgesel çalışmadan da söz etmeliyiz. Yıllardır tutuklu olan gazeteci yazar bir Kemalist devrimci Tuncay Özkan’ın “Anne Hiç Canım Acımadı” adlı kitabından... Onun canı acımamış olabilir, devrime inananlar alışıktır acı çekip savaşımı sürdürmeye... Ama yine de hüzünlü bir anlatımı var bu kitabın. Yazarın canı belki acımamıştır, ama okuyanların canı fena halde acıyor, ama acıların acısını çeke çeke savaşım yolunda yeni bir güçle direnmeye çağırıyor. Özkan’ın daha önce “Hapiste Yatacak Olana Öğütler”i gibi toplumun acınacak durumda olduğunu gözler önüne seren bir kitap daha, hem de o acının kahramanından, Tuncay Özkan dostumuzdan...