Bayramdı. Geçti gitti.

Bu nasıl bayram?

Cumhuriyetimizin 88. yılı kutlanmadan! Kurban Bayramı bin bir üzüntü içinde...

Elli amiral, yüze yakın general, albay, yüzbaşı, teğmen, er, bir o kadar da gazeteci, yazar, aydın, bilim adamı hapishane hücrelerinde, koğuşlarında yatarken...

Böyle bir bayram yaşadınız mı hiç?

“Onlar” yaşıyorlarmış; onlar, yukarda adı geçenleri iki, üç, dört yıldır Silivri’lerde, Hasdal’larda daha nerelere “konuk” edenler...

Duyarlılıktan yoksun insanlara ne ad verilir? İçi sızlamayan, vicdan sahibi olmayan, hele hele kendi ulusunun yetişmiş değerlerine önem vermeyen, ilk fırsatta böylelerinin kökünü kazımak isteyen!..

İki seçim mi kazanmışlar? Bir on yıl daha işbaşında kalmak niyetindeymişler!..

Yetmezmiş gibi, Türk’ü, Türklüğü de anayasadan çıkarmak, giderek Osmanlı’yı yeniden kurmak, belki de padişahlığa benzer bir yönetimi, ardından da halifeliği yeniden oluşturmak!..

Bu kişilerin kafalarında daha neler var?

Erbakan da, Fethullah da “Yavaş yavaş ilerleyin, acele etmeden, önemli yerleri tek tek ele geçirin” öğüdünü boşuna vermedi... Bizler güldük geçtik, böyle saçmalık olur mu, dedik. Gerçekte uyuduk, uyutulduk! Birtakımımız çıkarları için, birtakımımız kafalarına uygun diye, birçoklarımız ise!.. Bunu da Aziz Nesin söyledi: “Halkımızın yüzde altmışı biraz budaladır” gibilerinden...

Birazı olmaz budalalılığın!.. Daha doğrusu cahilliğin! İşte geldik son sınava... Sınava çekilenler kim? Sizler, bizler, ama onlar değil! Onlar tepelerde...

Bayrammış!.. Neyin bayramı? Kimin, kimlerin bayramı?

Seksen sekizinci yılda, bu seksen sekiz yılın çoğunu yaşayan, bir yazar olmak!.. Acı mı acı olan bu!..