“Düşünce hürriyetine, din hürriyetine, başka milletlere saygı göstermesini bilen bir milletin varoluşu, bana hiç değilse gelecekte, böyle bir Güneş Ülkesi’nin kurulacağı inancını veriyor. Bu umut bir gün gerçekleşebilir, çünkü yeryüzünde hür düşünceyi hapsetmeyen ve hakikat aşkını zincire vurmayan cesur ve adaletli Türkler var olduğu için.”

On altıncı yüzyılda “Civitas Solis” (Güneş Ülkesi) adlı kitabında İtalyan filozofu Campanella böyle yazmış!..

“Güneş Ülkesi” bir düştür, bir umuttur, er geç insanoğlunun yaratacağı bir barış dünyasına duyulan özlemin adıdır. Böyle bir ülkenin oluşabilmesinde tek örnek Türkler diyor Campanella...

***

Beş yüzyıl geçmiş, dünya bir türlü Campanella’nın “Güneş Ülkesi”ni yaratamamış!.. Toplumlar, ülkeler tüm yeryüzünü her gün biraz daha karartan bir umutsuzlukla ulaşmış bugünlere... Amerika’sından Avrupa’sına, en büyük filozoflar, yazarlar, şairler, bilimciler Campanella’nın beklediği düşünce ve gerçek aşkını bir türlü yaratamamış...

Ölümler, öldürmeler, kıyımlar, ırkçılık, faşizm, zorbalık, işkence dalgaları yirmi birinci yüzyılda hâlâ egemen!..

***

On altıncı yüzyılın Türkleri gerçekten Campanella’nın yazdığı gibi miydi? Düşçü bir filozofun umutla sarılmak istediği, çağının insanlarına örnek göstermek istediği gerçek bir özgürlük ülkesi miydi? Tartışma götürür bir konu bu. Ama önemli olan düşünceleri yüzünden yirmi yedi yıl hapis yatmış bir devrimcinin, Türklüğü övücü sözleri, bizleri biraz düşündürmemeli mi? Evet, Türkiye’de de nice insanlar düşüncelerinden ötürü hapsedildiler, asıldılar, vuruldular, Asya’da, Afrika’da, Amerika’da, Avrupa’da da sayısız örneği var... Bir yandan yazarlar, şairler, filozoflar daha iyi bir insanlık, daha iyi bir düzen, daha iyi bir yaşam kurmayı isteseler de nedense hep başkaları vardır dirençle karşı çıkan...

***

İktidarlar niye ters düşüncelilerin, daha doğrusu düşüncesizlerin, düşünce karşıtlarının elindedir? Hep onlar, hep insanoğlunu bir Güneş Ülkesi’nde yaşatmak istemeyenler, bu düşü gerçekleştirmeye çalışanları hapislere, hücrelere tıkarlar! Dün de böyle, bugün de!..

“Düşünceyi hapsetmeyen, gerçek sevgisini zincirlemeyen yürekli Türkler...” Beş yüz yıl önce vardıysa bugün niye yok? Campanella yirmi yedi yıl hapis yatarak düşlerinin karşılığını almış! Ya kendi ülkemiz... Dün de bugün de yaşanan acılar, haksızlıklar, işkenceler, umutsuzluklar... Güneş Ülkesi, bir gün bir gün olacak diye sayıklayarak...