“Devrimci devinimimizin her alanında, partisinde, sendikasında, basınında, yayınında, yargısında, savunman olarak savunma kürsüsünde, savunduğu değerlerin sanığı olarak sanık sandalyesinde, saldırıya uğradığı cezaevleri koridorlarında, görüş yerinde, emniyette gözaltında, gönlü ile hücreye taşa gömülenlerle, yüreği ile ip altında gülenlerle, nerede dursa orada, devrimci kavgamızın önde dalgalanan onurlu bayrağı...”

Çok uğraştım. Başaramadım! En iyisi Muzaffer ve İlhan Erdost’un, Halit Çelenk için yazdıklarını bir kez daha okurlarıma sunmak istedim...

***

Halit Çelenk öldü. Böyle bir insan ölmez elbet! Bir tek kişi değildi ki o. Tek başına bir devrimdir. Tek başına bir bayraktır. Tek başına bir anıttır. Hukuk diye bir şey varsa, ki var, ama buralarda pek yok. İşte olması gereken, olan bir hukuk anlayışının öncüsüydü, o hukukun avukatıydı.

Tüm yaşantısını vermişti. Toplumda hukuk denen bir değeri var etmeye, yaşatmaya, yaratmaya, sevdirmeye, benimsettirmeye. Ama hukuk düşmanları da öyle çoktu ki! Daha adını duyar duymaz başlıyorlardı, “o hukuk diye anılan şey yalnız bizimdir, bizim içindir. İstediğimiz gibi kullanırız” demeye...

Hepimizin avukatıydı, savunmanıydı. Yüzlerce, binlerce kez yargıç karşısında savunduklarının adlarını saysam şaşar kalırsınız. Kimler yoktu ki, yayımlanan listelere bir bakın; yazar, politikacı, gazeteci kim varsa özgürlüğe, gerçek hukuka, akla, bilime saygılı; hepsini yargı önünde savunmuş, hem de bir karşılık beklemeden, içtenlikle...

***

Aylardır, hatta yıllardır adı sevilmez bir hastalıktan acı çekiyordu. Ama hepimizden daha sağlam, daha güvenli, daha yürekli kişiliğini yitirmiyordu. Yaşı kaç olursa olsun, bir haksızlık, bir yanlışlık, bir ters suçlama oldu mu karşısında yer alıyordu. Tek başına bir ordu, bir hukuk ordusu!..

Muzaffer Erdost’un Çelenk’in anısına yazdıklarında kardeşi İlhan’ın da adı var! İki Erdost da Çelenk’in yakınlarıydı. İkisinin de savunmanıydı o, dostlarıydı. En sıkıntılı dönemlerde yanlarında yer alan bir inançlı devrimci olarak.

Bir ünlü avukatı yitirdik, diye yazıyor gazeteler! O, bir gün gerçekleşecek gerçek demokrasinin avukatıydı. Gerçek devrimci bir demokrasinin... Halkın, emeğin, emekçinin; bilime, sanata, kültüre inananların avukatı...

***

Ören’deki evinde arada bir görüşürdük. Her zaman yanımızda; her zaman güzellikten, iyilikten, insanlıktan yana bir savunman... Bir daha eşi gelmez, gelemeyecek olan bir hukuk öncüsü...

Deniz’lerin idam edildiği günü de kaçırmadı. Onların yanına çıkıp gitti. Ardında unutulmayacak anılar bırakarak...