“Ben size hakaret etmiyorum, başkan
Sizi cinayetle suçluyorum
Uzanırken abdest testinize siz
Birden göreceksiniz
Okkır’ın, Tatar’ın, Geray’ın kanını.”
Bunlar Cumhuriyet şehitleri! Şehitlik kutsal bir amaç uğruna dünyadan kopmaktır. Şiirleşen, destanlaşan onlardır...
Taksim’lerde, Gezi’lerde, kent meydanlarında yükselen sesler toplumu nereye götürmek istiyor? Önce ulusal çizgide bir yurttaş olmaya! Sonra da bu hak ve hukuku kuşaklar boyu sürdürmeye...
Hüseyin Haydar’ın şiirleri beni yakından tanığı olduğum olayların içine götürüyor... Tek kişi oluvermek budur. Binler, yüz binler, milyonlar kişiliğinizde canlanırken sizler de savaşçı direnişten kaçamıyorsunuz. “Haydi şair görevini yap” seslenişi çın çın öterken tek çare kaç yaşında olursanız olun o an gençlik ateşini duyunca!..
Baktım alanlarda bayrak taşıyan, devrim şarkıları söyleyenlere, yalnız gençler değildiler, yaşlı başlı kadınlar erkekler çoğunluktaydı. Çoğu, akşam sofralarını bırakıp alanlara çıkmışlar, devrimci bir sel gibi coşmuşlar... Böyle bir şey eskiden olmazdı, bir avuç ilerici insanın görevini sıradan yurttaşların paylaştığı bilinmezdi. Şimdi bir bütün halindeyiz, bir tek kişinin milyonlar olduğunun bilincindeyiz.