Niye bu soğuk şubat gününü seçmişler?

Sevgililer için daha uygun bir başka gün yok muydu? Haziran, Mayıs, Eylül...

14 Şubat yine geldi. Gazetelerde ilanlar, sevgiline, eşine, arkadaşına şunları armağan et! Al onu bir deniz kıyısına git! İki bardak şarapla dal bir hayal dünyasına!

Bilmem siz ne yapacaksınız?

Ben günden güne silinip giden anılarımla başbaşa kalmak isterdim. Anılar oldukları yerde durmazlar ki! Değişirler, kılıktan kılığa girerler. Sen yaşadım sanırsın, oysa kendini aldatmışsındır...

14 Şubat için bir şeyler yazmaya kalkıştım. Sizin için değil, biraz da kendimi oyalamak için. Aynı gün gazetede çıksın diye. Oysa olmadı, salı geçti, geldi perşembe! Sevgililer günü geride kaldı. Günü gününe yazmak gazeteciliğin işidir. Nerde bir şey kulağına çalınsa oturup hemen düşüncesini yazmak! Doğru yanlış!

Ben, kim vermiş bu adı, dedim. Sevgililer için bir gün ayırmayı! Hem de yılın en soğuk ayını, şubatı. Eşim, “Bilgisayara bak öğren” dedi. Yapamadım, her zaman doğruyu mu söyler bu makineler? Baktım, benim için yazılanlara... İlk yazılarını Hürriyet’te yazdı, demiş. Ama doğru değil, Hürriyet’te hiçbir yazım çıkmadı. Okurlarımı aldatıyor bilgisayar! Daha kimleri, neleri, yalan yanlış veriyordur...

Bir dost, “14 Şubat’ı rahibeler vermiş” dedi. Rahibeler ve sevgililer!.. Hiç yakışmıyor birbirine! Onlarınki İsa aşkı. Onlar İsa’nın sevgilileri, hep sevgili kalacaklar, eş meş olamayacaklar! Böyle bir adı verenler, bulanlar, uygulayan ya da uygulatanlar, büyük sermaye sahipleri!.. Para kazanmak, çok ama çok kazanmak için uydurmuşlar kendi kendilerine, bizlere de, tüm dünyaya da kabul ettirmişler. Bak, Anneler Günü, bak Babalar Günü, bak Sevgililer Günü, git pahalı armağanlar al, sevinsinler!.. Bir eksik var, o da Dedeler ya da Nineler Günü!.. Bunu neden anımsamamışlar, herhalde dedelere ninelere kimse bir armağan almaz diye! Yaşlanmışlar, unutulmuş gitmişler. Kimi evlerde, odalarda kapalı, birçoğu da Darülaceze’lerde, biraz parası olanlar da lüks bakım evlerinde...

14 Şubat geldi geçti. Ben sevdiğime bir şey alamadım. Dedeler gününde yaşadığım için değil, anılarımda sevgilime bir tek gün değil, tüm yaşantımı verdiğim için... Yine de, kutlu olsun sevgililere, sevgi denen gücü gerçekten yaşayanlara, yaşatanlara...

\n\n