2012’yi bu kez de “milletvekillerimiz” olarak yine “tutuklu” karşılamaya hazırlanan sevgili “şüpheli” kardeşimiz Mustafa Balbay ile tıp dünyamızın “şüpheli” hocası Prof. Dr. Mehmet Haberal’a acaba yeni yıl armağanı olarak ne vermeliydim?

Soru günlerdir kafamda dolaşırken; cumhuriyet sevdalısı Tuncay Özkan ile Ulusal Kanal’ı ve Aydınlık gazetesini aynı sevdayla yöneten basın emektarlarımız, sözü anlaşılır siyasetçi Doğu Perinçek ve ordumuzun yüz akı yurtsever komutanlarımıza; yine, “şüpheli” tutuklu hallerinin daha kaç gün, kaç ay, hatta kaç yıl sürebileceğini kimsenin tahmin edemediği diğer gazeteci, aydın, bilim insanlarımıza… yeni yıl armağanı olarak ne sunabileceğim hiç aklımdan çıkmıyordu…

Ta ki Aziz Nesin’le ilgili bir anıyı internetten okuyuncaya dek.

“Çağdaş Nasrettin Hocamız”a bir gün sorarlar: “Genelde hükümetlerle gazete yazarlarının arası iyi değildir; neden?”

Aziz Nesin o sevimli bakışlarıyla tane tane yanıtlar: “Yazar kendisinden başlayarak çevresinin, ortamının, bölgesinin ve dünyanın, sürekli değişmesini isteyen ve okurlarına bunu aktarmaya çalışandır. İçinde bulunduğu durumdan memnun olmadığı için bunları dillendirir. Aslında hiçbir insan memnun değildir… Ama iktidarlar bunların dile getirilmesinden hoşlanmaz. Dünyadan, halkından, durumdan, statükodan, hükümetlerin her yaptığından memnun olan kişiden de yazar olmaz. Onlar olsa olsa; iktidardan beslenen birtakım gazetelerin yazarları olabilirler.”

2012’yi de “şüpheli tutuklu” karşılayan bilgelerimiz biraz gülümsedilerse, yeni yıl armağanımın kabul edildiğini varsayacağım.

Bir de ‘şiir’lerinden

Ama yetmez… Hele söz Aziz Nesin’den açılmışsa hiç yetmez.

“Koca yazar”ımızın edebiyat hünerleri arasında “şair”liği de vardı. 1995’te yaşama veda ettiğinde, geride güncelliğini asla yitirmeyen öyküleriyle birlikte, duygu yüklü şiirlerini de miras bırakmıştı.

İşte en “lirik”lerinden birini yine Balbay’a ve 2012’yi Balbay’la birlikte karşılayacak “şüpheli tutuklu”larımıza armağan olarak sunuyorum:

“Arkadaşım Badem Ağacı

Sen ağaçların aptalı, / Ben insanların.

Seni kandırır havalar, / Beni sevdalar.

Bir ılıman hava esmeye görsün,

Düşünmeden gelecek karakış..

Açarsın çiçeklerini,

Bense hayra yorarım gördüğüm düşü...

Bir güler yüz bir tatlı söz,

Açarım yüreğimi hemen,

Yemişe durmadan çarpar seni karayel, / Beni karasevda.

Hem de bilerek kandırıldığımızı,

Kaçıncı kez bağlanmışız bir olmaza,

Koş desinler bize şaşkın

Sonu gelmese de hiçbir aşkın..

Açalım yine de çiçeklerimizi,

Senden yanayım arkadaşım..

Havanı bulunca aç çiçeklerini,

Nasıl açıyorsam yüreğimi,

Belki bu kez kış olmaz, / Bakarsın sevdan düş olmaz.

Nasıl vermişsem kendimi son sevdama,

Vur kendini sen de bu güzel havaya”

Yaşamlarını özgürlüklere adayanların, 2012’de tez elden özgürlüklerine kavuşmaları dileğimizle...