“Bağımsız” Cumhuriyetimizin çocuklarına “onurlu ve üretken çağdaşlaşma”yı öğreten “yurtsever öğretmenler”i yetiştirmeyi hedefleyen ‘Köy Enstitüleri’nin 71’inci yaş günü bugün... ve yurdun yaşam kaynaklarını “sömürgeci yatırımlar”ın tahribatına karşı savunmak üzere tüm bölgelerden Ankara’ya yola çıkan yurtseverler “Büyük Anadolu Yürüyüşü”ndeler...

17 Nisan 1940 tarih ve 3803 sayılı yasayla kurulan Köy Enstitülerimiz, denebilir ki hiç bu denli anlamlı bir eylemle “eşzamanlı” anımsanmamış; mezunların yürekleri hiç bu denli kabarmamış; ölenlerin ruhları belki de hiç bu denli şad olmamıştı... çünkü “Doğu Karadeniz’den, Doğu’dan, Güneydoğu’dan, Batı ve Doğu Akdeniz’den, Güney ve Kuzey Ege’den, Mezopotamya’dan, Trakya’dan, İç Anadolu’dan” ve her yerden, “Anadolu’yu Vermiyoruz” diyerek yola çıkanlar, hiç kuşkusuz Köy Enstitülerinin ruhundaki “Anadolu ve Cumhuriyet sevdası”nı yüreklerinde taşıyarak bu tarihsel yürüyüşü gerçekleştiriyorlar.

Efsanevi Milli Eğitim Bakanımız Hasan Âli Yücel’in önderliğinde kurulan bu “Türkiye’ye özgü” eğitim yuvalarında, sadece ilk 6 yılın kazanımı 15 bin dönüm kıraç arazinin verimli tarlalar haline getirilmesiydi… 210 öğretmen evi ve 20 uygulama okulunun yapımına koşut olarak 1200 dönüm bağ yaratılmış, 750 bin fidan dikilmişti...

Hem üretime hem de uygulamaya dönük bu “devrimci” eğitim modeli, UNESCO tarafından “gelişmekte olan ülkelerin ulusal kalkınmalarına örnek” de gösterilmişti.

İşte o efsanevi coşku ve çalışkanlıkla bezenen Anadolu’nun doğasını, yaşam kaynaklarını ve kültürünü daha da geliştirmek yerine tutup sömürgeci yatırımlara teslim edenlere karşı, şimdi yurdun tüm yörelerinden başkente doğru yola çıkanlar diyorlar ki: “Anadolu’yu vermeyeceğiz!”

1954’te “karşıdevrim” tarafından kapatılıncaya dek Köy Enstitülerinde 17 bin 250 öğretmen yetişti. Cumhuriyetin ünlü yazar ve düşünürlerinden Fakir Baykurt, Ümit Kaftancıoğlu, Talip Apaydın, Mahmut Makal, Mehmet Başaran, Pakize Türkoğlu, Birsen Başaran, Ali Dündar, Mehmet Uslu ve Dursun Akçam.. bu okulların mezunlarıydılar...

İnanıyorum ki Türkiye’yi yeniden cumhuriyet devriminin kazanımlarıyla buluşturacak nice fikir insanımız, edebiyatçımız ve hatta siyasetçimiz de bugünlerdeki “yürüyüş”e katılan gençlerin arasından yetişecekler. Onlarla el ele yürüyen yetişkinlerimiz ise Anadolu sevdasını kuşaktan kuşağa aktarmanın onurunu yaşayacaklar...

40 gün, 40 gece

Tarihsel yürüyüşün tanıtım metinlerinde deniyor ki; “Bu eylem, Anadolu insanının suyunu, doğasını ve köklerini yaşatmak için başlattığı bir harekettir. Herkesin katılımına açıktır. Tümüyle bireysel ve gönüllü çabalarla gerçekleşmektedir. Hiçbir kurum veya kuruluş bu hareketin paydaşı, ortağı veya düzenleyicisi değildir.”

Eylemin “gerekçe”lerinde ise özetle şu vurgulamalar yapılıyor: “Son on yıl içinde tüm sularımız enerji şirketlerinin eline geçti; üzerlerine binlerce HES ve baraj kuruluyor. Dağlarımız maden şirketleri tarafından parsellendi, delik deşik ediliyor. Yaşamımız, nükleer ve termik tehlike altında... Feryadımızı duyan yok! Binlerce yıldır ekip biçtiğimiz tohumlar, yok olmaya başladı. Ormanlarımız kesiliyor. İnsanımız, doğduğu bereketli topraklarda artık doyamıyor; köyünü, ata toprağını terk ediyor… Binlerce insan şehirlere göç ediyor ve kadim Anadolu kültürleri yok oluyor.”

Bu nedenle Anadolu insanımız, “kendi iradesi”ni kullanmaya karar verdi. Vicdan sahibi herkes, yedi ayrı koldan, 40 gün 40 gece Anadolu’yu arşınlayarak, nehirler gibi akarak Ankara’ya yürüyor... Siz de “Anadolu’yu vermeyeceğiz” diyorsanız, nasıl katılacağınızı ve nasıl destek verebileceğinizi hareketin aynı adlı sitesinden öğrenebilirsiniz...