Türkiye’de ve daha birçok ülkede başlıktaki kavramların doğrusunun egemen olduğu söylenemez. Çok gittiğim Hindistan’da kurucu baba Nehru’dan yürürlükte bir iz kalmadı. Çin başkentinde (Moskova’da Kızıl Meydan’da Lenin gibi) giysiler içinde yatan Mao’yu da iki kez gördüm.

Kılavuz bile işin alayındaydı. ABD’de Jefferson, Lincoln ve FDR’den eser kalmadı. Emperyalizm Afrika’ya neo-liberalizm ve küreselleşme maskeleriyle sömürgeciliğe geri döndü. Orta ve Uzak Asya’da ABD üsleri Çin’in ve Rusya’nın burnunun dibine girdi.

Ülkemize odaklanalım. İktidar, ana muhalefet ve irili-ufaklı ötekiler “yerli ve milli”, yani gerçek seçeneğe odaklı mı? İçi boş siyaset her türlü muhalefeti de ergeç şimdiki iktidara benzetir.  TBMM’de yasama üstünlüğü tek başına yetersizdir. Hele tarikatlarla aşiretlere hoşgörü demokrasi getirmez.

Yabancılar ikisini destekleyerek Osmanlı’yı yıkmışlardı. Şimdi biri “masa ile kasa”yı da ele geçirdi; öteki de köy enstitülerini kapattırmış, toprak reformunu engellemişti. Tarikatlarla aşiretleri besleyenler demokrasiyi birlikte çökertip diktacılıkta birleştiler. Neo-liberalizm ile küreselleşme ikilisine kesin karşı çıkmadan varılacak sonuç emperyalizme baş eğmektir.

O YOLUN SONU BELLİ

Bu arada, dolar ve Avro’nun yükselmesi bu paraları milyonlar hanesinde istiflemiş olanları sevindirir. TL’nin değeri düştükçe Türk ürünlerinin maliyeti de düşer; bu da yabancı alıcıyı sevindirir. Bizse daha fazlasını alsınlar diye daha ucuza satarız.

ABD ve Avrupa’nın yanı sıra daha birçok ülke kazanır; biz onlara bağımlı kalmayı sürdürürüz. Ana muhalefet ve benzerleri “yargı reformu olursa yabancıya güven gelir ve o güvenle birlikte yabancı para da!” diyorlarsa, neo-liberalizm ile küresellik sonunda tüm iktidarları emperyalizme boyun eğmeye zorlayacak, bu kez iktidara bu kaçınılmazlığı sürdürmede işbirliğine soyunan tek adam adayları öne çıkabilecektir.

TARİHTEN DERS ALMALI

Yeni kurulmuş bir parti “ilk seçimde iktidarız” diye yürek, yurtseverlik ve ekonomi bilgisi gerektiren bir açıklama yapıyorsa, o ve tüm muhalifler ayrıntılı sözde çağdaş Ricardoculuğun karşısına eksiksiz bir Atatürkçülükle çıkıyorlar mı? Unutmayalım ki Adnan Menderes de siyasete CHP’de atılmıştı. SBF öğrencilerine hiç gerek yokken ateş edildiği gün ben de Mülkiye’deydim. Hiç kimseye bir şey olmaması üzerine yüzü güneş yanığı bir er bana şunu söyledi:

“Ateş emri verilince, biz tümümüz yalnız duvarlara ve boş pencerelere nişan aldık.” Bu kavrayış ne yazık ki başbakanla “ateş” buyruğunu savuran yüksek rütbelide yoktu. İktidar muhalefeti susturmak için her şeyi göze alabilir. Ama muhalefet de çözümün neo-liberalizm ile küreselleşmenin birlikteliğine cephe almakta olduğunu görmeli ve önce eksiksiz Atatürkçülüğe sarılmalıdır. 

PROF. DR. TÜRKKAYA ATAÖV