Dün, Evren cuntasının ABD emriyle gerçekleştirmiş olduğu darbenin yıldönümüydü. Yıldönümleri, sadece bayram olarak kutlanırlar diye bir kural elbette yoktur. Seçilmiş parlamentoyu silah zoruyla görevden alıkoyarak, yerine beş kişilik bir cuntayı yasama ve yürütme erkleriyle donatmak, elbette kutlanma şöyle dursun, çağımızda ayıplanacak bir olay olmalıdır.

Ancak, o günleri anımsayanlar önce 13 Eylül’de yayımlanmış olan gazetelerde yazılmış olanları da elbette unutmamışlardır. Dönemin tek sesli ve görüntülü iletişim aracı olan TRT ekranlarında, anlı şanlı yargıçlar, rektörler ve sivil toplum kuruluşlarının yöneticilerinin cunta üyelerinin ant içme töreninde nasıl kuyruk olup sıra beklediklerini de, belleklerinden silemezler.

Tek bir merkezden tezgâhlanarak yönetildiği, dönemin Ankara’daki ABD büyükelçisinin, Washington’da bir tiyatroda bulduğu Başkan Carter’e darbeden bir saat öncesinden “Bizim çocuklar yönetimi aldılar” türünden bir kriptoyla müjde vermesiyle de belgelenmiştir.

Cuntanın el koymasının başlıca iki gerekçesi ülkedeki anarşinin sağ-sol çatışmasıyla doruğa çıkmış olması ve 3 bine yakın yurttaşın yaşamını bu yüzden yitirmesi gibi kamuoyunda derin yaralar açmış olmasıydı.

Böylesine bir ortam içerisinde ülkemizdeki iki büyük partinin liderleri arasında ağız dalaşının sürmesi, senaryoyu yazanların ekmeğine yağ sürüyor, üyesi olduğum TBMM, Cumhurbaşkanlığı makamına seçilecek kişi üstünde birleşemediği için nafile turlarla zaman dolduruyordu. Bu olguların hiçbirisinin darbecileri harekete geçirmek için mazeret olamayacağını, birilerinin çıkıp düdük çalması ve “Paydos bu oyun burada bitti” diye seçilmiş vekilleri evlerine göndermesiyle mi anlayacaktık?

Dünkü bazı gazeteler, 12 Eylül öncesindeki sağcı-solcu çatışmasının kurbanları olarak darağaçlarında sallandırılan genç çocuklardan bazılarının anne-babalarının feryatlarını haber yapmıştı.

Darbe dönemine son verilmesinin somut kanıtı olarak cuntayı oluşturan beş generalden hesap sorulmamış olmasının nedenlerini sorgulayan ailelerin beklentilerinin “zamanaşımı” gerekçesiyle yerine getirilemeyişi tartışılırken bir başka tartışma da iki büyük siyasi partimizin liderleri arasında sürüyordu.

İktidar ve ana muhalefet liderlerinin güncel ülke sorunlarının yerine “kimin alnı temiz. Kim kime alın öptürtmemeli” üstünde düğümlenmiş olmasının yanı sıra bir başka haber-fotoğraf, Atlantik ötesinden bize gönderilen yaşamsal değerdeki bir ders gibiydi.

ABD’nin üç başkanı, Obama, Bush ve Clinton, 11 Eylül kurbanlarını anmak için bir araya gelmiş, öylelikle terör karşısında tek vücut olduklarını göstermek istemişlerdi.

Böyle bir araya gelmiş oldukları AKP-CHP, MHP ve BDP liderlerinin buluşma fotoğrafları, Güneydoğu’da hız kesmek bilmeyen teröristler için nasıl etkili bir silah olacağını düşünmek bile inanın güvenlik kuvvetlerimiz açısından bir moral silahıdır.

Ama önce BDP’nin parlamentoyu sorunun tek çözüm yeri olarak görmesi ve 1 Ekim’de TBMM’de çalışmalara katılması koşulu ile...

\n\n