Suyun öte yakası ve ‘Arka mahallelere’ alışıktım!. Bu defa “Karşı mahallede” seyrediyordum.Gözler Akhisar-G.Saray maçındaydı!Aynı zamanda hakemde!
Gördünüz siz de Trabzon-Beşiktaş maçında hakemlerin “Yeteneklerini”!
Beşiktaş ve Fenerbahçe pusudaydı!
G.Saray’ın puan kaybetmesi lige çok daha heyecan getirecekti! Akhisar da ligdeki yerini sağlamlaştırmalıydı. Hamza Hoca, Akhisar’ın eski hocasıydı. Rakip takımla eski bir gönül bağı vardı. Akhisar’ın “patronu” Carlos dünyaca ünlüydü ama başarısız bir teknik adamdı!
Bu maç “Taktiklerin” savaşı olmayacaktı!
Olsa olsa “Allah ne verdiyse artık” olurdu!
Yok 1. Bölge, yok 2. Bölge, yok 3. Bölge hikâyeydi. Önemli olan sonuçtu! Melo’nun yerine Emre Çolak’ı tercih etmişti Hamza Hoca! Selçuk ve Sneijder tehlikeliydi. Burak da “fırsatçı”!
Kalede de Muslera gibi biri vardı!
Statta, “Biz de bilirdik İstanbul takımı tutmayı, kendimize yakıştıramadık, doğduğumuz şehri satmayı” yazılı dev pankart ilginçti!
Beşiktaş, F.Bahçe ve G.Saraylılar bundan sonra şöyle bir pankart açarlarsa şaşırmamalı:
“Nazar etme n’olur, çalışın sizin de olur”!
İlkokul çocuğunun bile kaçırmayacağı yüz-de yüzlük golü Güray atamayınca, arkasından Sneijder’in sert şutu geldi! Kaleciden dönen topu takip eden Burak golü attı. Galatasaray’ın saha dizilişi her ne kadar 4-2-3-1 olsa da, oyun akışı içinde bütün bunlar 4-2-4’ün varyasyonlarıydı! Ve bu taktik tutmuş gibi görünüyordu çünkü 2. gol geldi!
İnanılmazdı ama Burak gibi biri gol bölgesinde bomboştu!
Emre’den adrese teslim bir orta geldi!
Burak yükseldi ve golü attı!
Bir takım, bu kadar basit gol yer miydi, yiyordu işte! Tarih, “Çok güzel gol yiyenleri” değil, golü atanları yazardı!
Akhisar’ın gücü, demek ki bu kadardı!
Karşı mahallede maç seyretmek güzeldi!
Çünkü orada da güzel insanlar vardı.
Ve böylece, büyük heyecan gelecek haftaya taşındı.