Kadro açıklandığında rakiplerin maçı da bitmişti!
Artık stres, Beşiktaş’a aitti… 
Tosic ve Quaresma yedekti. İsmail ve Olcay “görevdeydi”!
“Görev” denilince de akla, görevde şehit düşen komandolar geliyordu. 
Ailelerini arkalarında bırakarak toprak oluyorlardı. Korkusuzca…
En büyük sevinçler de ölümler karşısında anlamsız kalıyordu.
Hani derler ya, “Kahkahası gürültülü insanın, geride sessiz gözyaşları vardır”!
Türkiye’de böyle durumdaydı, Beşiktaşlı da! 
Başakşehir Stadı’ndaki maç sonucu ne olursa olsun, durum böyle olacaktı!
Ama hayat devam ediyordu, edecekti! 
İnsanlık bir yandan ölürken, “umut” da devam ediyordu. Umudu yeniden, ama yeniden yeşertmek için oynamalıydı herkes. 
Yedek kalan Quaresma, kendisini her çağıran tribünü gidiyor selamlıyordu. Ölüme ve katillere rağmen “Yaşam yeşermeliydi” her yerden!
Spor da bunun enternasyonal göstergesiydi! 

4 tehlikeli geliş
‘Top’un her iki takım sahası arasında gidip gelmesi, taraftarın heyecanı yaşamın ta kendisiydi! Nâzım Hikmet’in dediği gibi, “Düşmana inat bir gün daha fazla yaşamak”! için yaşam sevinci göstermeliydi herkes!
Beşiktaş siyah, Rize fıstık yeşili forma ile sahadaydı.
İlk dakikalarda Beşiktaş “Ya 4 atarım ya da 4 yerim” diyordu.
Nitekim Rize 15 dakikada İsmail’in kanadından 4 tehlikeli geliş yaptı.
İlk yarı Beşiktaş’ın atakları ise bir türü göle dönmedi. Hakem “vasat” bile değildi.. Ki adalet beklesin her iki takım da…
İkinci yarı Olcay’ın yerine Quaresma yeni “umutlarla” girdi sahaya!
63. dakika da o “umutlar” gole döndü…
Umutlar 1-0’a dönünce, bu maçta “döktüren” Sosa yerini Necip’e bıraktı. Ancak, Quaresma da Quaresma idi bu gece…
Beşiktaş 3 puanı aldı, aklım ise hâlâ ölüme meydan okuyan o genç şehitlerde! Hatta Levent Kırca’da!
Bir insan, ölüm karşısında bu kadar korkusuz, bu kadar mağrur, bu kadar temiz durabilir mi? Levent Kırca ve şehitler durdu!
Sadece güldürmek şaklabanlara, soytarılara, yalakalara aitti… Mizah ve hiciv ise gerçek sanatçılara aitti!
Neyse, sanal âlemin ‘Odun Adamı’, “İyi insanlar bir bir eksiliyorlar belki; yerlerine kimsenin gelmeyeceğini bilerek...” diyor ama futbol ve spor olduğu sürece yaşam da olacaktı!
Nur içinde yatsın, “Öleceğim için ‘Neden ben desem’, 20 yaşında şehit düşenlere haksızlık olur” diyen Levent Kırca…