Gezi eylemlerini gerçekleştiren gençler sayesinde sorunun üç-beş ağacın kesilmesiyle ya da Topçu Kışlası’nın parkı yok etmesiyle sınırlı olmadığı, özünde demokrasi sorunu olduğu açık seçik ortaya çıktı.
Zaten ABD yönetiminin ve Avrupa Parlamentosu’nun zehir zemberek açıklamaları da Türkiye’deki bu eksikliğin, Erdoğan’ın yaklaşımından kaynaklandığına inanmalarından geliyor.
Başbakan’ın değişmediğinin ve değişmeyeceğinin altını kalın çizgilerle çizmesinin de demokratik dünyanın gözünü büsbütün açtığı anlaşılıyor.
Demokrasinin, istenilen durağa kadar gitmek için binilen bir tramvay olduğunu söylemenin “dur bakali n’olucak” diye geçiştirilemeyeceği de anlaşılmış bulunuyor.

Ben, AKP’nin Avrupa Birliği’ne girme çabalarının, Türkiye’yi AB şemsiyesi altında dönüştürme amacına yönelik olduğuna inananlardan biriyim.
AKP yöneticilerinin Fazilet Partisi üyesiyken AB hakkında söylediklerine karşın AB’den yana tavır almaları, böyle bir birlikteliğin işlerine yaracağına inanmalarından kaynaklanıyordu.
Ne zaman ki Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi önce Fazilet Partisi’nin kapatılmasını, ardından da Leyla Şahin’in açtığı türban davasını İnsan Hakları Sözleşmesi’ne aykırı bulmadı, AKP’nin umutları da sönüverdi.
İslam dünyasına, AB’yi dışlayarak yakınlaşmanın sakıncaları nedeniyle üyelik amacının sürdürüldüğü görüntüsü verilerek laflar edilmeye başlandı.
Avrupa Parlamentosu’nun son açıklaması, AKP’nin demokrasi anlayışının geçersizliğini anlatıyordu.
En azından polisin orantısız güç kullanmasının, devletin polisi olarak değil, AKP’nin polisi olarak algılandığını da yanısıtıyordu.
Hükümet kızgınlıkla “Tanımıyorum” dedi ama ya onlar da “Biz de seni” derlerse ne olacak...

Gazetecilik yaşamımda 37 hükümet gördüm.
İtiraf etmeleyim ki 61’inci hükümet kadar gerçekleri tersyüz eden hükümete rastlamamıştım.
Kendi yanlışlarını başkalarına fatura etmekteki başarılarına, bu yolla seçmeni etkileme başarılarını da eklemek gerekiyor.
Demokrasideki sorunları halkın günlük yaşamına indirgemekteki adam sendecilik bitmediği sürece gerçek demokrasiye geçmek olanaksız görülüyor.
Kafa karıştırarak ya da geçmişteki “Vatan Cephesi” kurulmasına benzer ayrıştırmacı siyaset uygulayarak iktidarın sürdürülemeyeceği yavaş yavaş ortaya çıkıyor.
Gerçeğe ulaşma girişiminin çarkını gençlerin çevirmesi de umutları güçlendiriyor.