Ne bitmez öfkeymiş, ne büyük kinmiş, nefretmiş bu... Asla durulmuyor. 29 Ekim’de Ankara’daki alternatif Cumhuriyet kutlamasını düzenleyen, aralarında Atatürkçü Düşünce Derneği, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği ve İşçi Partisi’nin gençlik kolu olan TGB’nin de bulunduğu 40’a yakın sivil toplum kuruluşunu illegal örgüt ilan etti. Tabii ellerinde bayraklarla Ulus’ta toplanarak Anıtkabir’e yürümek isteyen on binlerce insan da, hep birlikte illegal örgüt üyesi olduk dolayısıyla. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan bu sözleri Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün Köşk’te verdiği Cumhuriyet resepsiyonunda söyledi. Tam o sırada salonun bir diğer köşesinde Gül’ün danışmanı Ahmet Sever, Cumhurbaşkanı’nın Ankara Valisi Alaattin Yüksel’i çağırarak göstericilere esnek davranılması talimatı verdiğini söylüyordu. Bugün bakıyoruz Başbakan “Ben Gül’ün böyle bir talimat verdiğine inanmıyorum” diyerek olayı sürdürmeyi yeğliyor.

Aynı nefret, eşli resepsiyon polemiğine de yansıyor ve Başbakan, Cumhurbaşkanı Gül’ün geçmişe sünger çekmeyi isteyen tavrının aksine, “Bugüne kadar beni eşimle buraya almayanlar utansın” diyor...

Geçen hafta da Kurban Bayramı’nın hemen öncesinde nefret konusunu bu köşeye taşımış ve “Bayramlar ortak değerlerin, kardeşlik, dostluk gibi bağların güçlenmesi gereken özel günler... Halbuki gittiğimiz istikamet tam aksi yöne... Ötekileştirmenin en uç boyutlarına doğru sürüklenen bir ülkeyiz ve toplumumuzun buluştuğu ortak nokta ne yazık ki artık nefret” diye yazmıştım. O zaman Başbakan’ın Yezidiler ile ilgili “Biz Yezidi de olsa teröre bulaşmadığı sürece, insana insan olduğu için yine değer veririz” söylemi; Van depreminin 1. yıldönümünde Erciş’te yaptığı konuşmada “Biz sizi Kürt olduğunuz için değil, sadece bizi yaratan Allah’tan ötürü seviyoruz” sözleri ve Devlet Bakanı İdris Şahin’in kurduğu cümlesinde eşcinsellikten bahsederken bile “Affedersiniz eşcinseller” diyerek aşağılaması gündemdeydi. Ben de “Nefret suçlarını bizzat AKP hükümetinin politikalarının körüklediği gerçeğini de görmeliyiz” demiştim.

Aradan bir hafta geçmeden bu kez ellerinde bayraklarla Anıtkabir’e yürümek isteyen yurttaşı, kendi nefret denizinin içine aldı Erdoğan. Yasak kararını eleştiren, halkın üzerine biber gazı ve tazyikli su sıkılmasını doğru bulmadıklarını yazan gazetecilere nefret kusması da yakındır, merak etmeyin...

Ve fitili ilk ateşleyen Başbakan Erdoğan oldu. Öncelikle bunu görmeliyiz. Oysa tüm bunlar yaşanmayabilirdi... Bir tek söze bakardı her şey. Halkın Ulus Meydanı’nda toplanarak yürümesine izin verilseydi ne olacaktı? Muhtemelen bu kadar yoğun bir kalabalık olmayacaktı, AKP karşıtı sloganlar yine atılacaktı ama bayram coşkuyla kutlanacaktı. O kadar... Gündüz Ankara’da yaşananlar İstanbul, İzmir ve Türkiye’nin diğer yerlerindeki katılımı da tetikledi.

Peki “Bayramlarda resmi tören tertip edilmesin, halk kutlasın” diyen AKP iktidarı değil mi? O zaman neden yasak kondu?

Neden mi? Çünkü iktidarın Cumhuriyet ve Atatürk ile sorunu hâlâ sürüyor. Valilik yasağı bunu tamamen doğruluyor. Bunu görüp söyleyen sadece bizler değiliz, halk da görüyor. Kimse kimseyi kandırmasın. Öyle bir noktaya gelindi ki sadece AKP’nin politikalarını eleştirenler değil, bugüne kadar ona destek verenler de artık bunu ifade etmeye başladılar. Örneğin Nazlı Ilıcak bile dünkü yazısında “Altını çizerek tekrar söyleyeyim. Valilik yasağı, iktidarın, cumhuriyet ya da Atatürk ile bir sorunu olduğu izlenimi yaratıyor. ‘Resmi tören tertip edilmesin, halk kutlasın’ demişlerdi. O zaman neden tazyikli su ve biber gazı sıkılıyor” diye soruyor.

Başbakan Erdoğan’ın nefreti o kadar güçlü ki, zehirli okları “kendisi gibi düşünmeyen” herkese ulaşıyor. Nereye kadar sürecek bu? Nefret yok edici bir duygudur. Özellikle de içinde sürekli bu duygu ile yaşayanı bir noktada un ufak edebilir. Ne kadar süreceğini birlikte göreceğiz...