Bu notu bir

arkadaşım

gönderdi.

Paylaşayım:

Köprü trafiğine

yakalanma korkusuyla her zamanki

gibi sabah saat 6.00 civarı yola

çıkıyorum ve Avrupa yakasında bir

yerde ofisin açılmasını bekliyorum.

Dün sabah 7.00’de yola çıkan iş

arkadaşlarım 10.00 civarı ofise

gelebildiler. Yorgun, bıkkın ve ümitsiz.

Haftanın ilk günü milyonlarca kişinin

motivasyonu yaşadıkları trafik kâbusu

nedeniyle

yerlerde

sürünüyor. Ne

sabahın köründe

yollara dökülmek

normal ne de her gün ortalama 3 saat

trafikte esir kalmak! İstanbul trafiğinin

yıllık yakıt-zaman maliyeti 3 milyar

dolarmış. Ya duygusal maliyeti?

Bunun hesabı tutulabilir mi?

İstanbullular olarak trafiği bir kader,

bir bedel olarak kabullenmeyip bir

an önce “insanca ulaşım” hakkımızı

aramaya başlamalıyız.