Siyasal parti eleştirilirken, konumlandırılırken yalnız cari yönetimine, yöneticilerinin söylemlerine, parti meclisine, vekil aday listesine bakmak yeterli de doğru da değildir. Partinin kuruluşuna, kurucusuna, görevlerine, ilkelerine uygulamalarına, kurum kültürüne bakmak gerekir. CHP’nin cari yönetimine, söylemlerine, vekil aday listesine bakılarak, konumlandırılmasını haklı bulmuyorum. CHP hakkında bilinenleri yineleyeyim.

CHP, Halk Fırkası unvanıyla Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti’nin (ARMHC) siyasal partiye dönüştürülmesiyle 9 Eylül 1923 tarihinde Mustafa Kemal Paşa tarafından kurulmuştur. Parti, resmen 1923 yılında kurulmasına karşın Mustafa Kemal Paşa’nın önerisi ile direniş hareketlerinin, müdafaa-i Hukuk cemiyetlerinin, ARMHC olarak birleştirildiği 4 Eylül 1919 tarihinde toplanan Sivas Kongresi partinin ilk kurultayı olarak kabul edilmiştir.

CHP, bir misyon, tarihsel görev ve sorumluluğu olan partidir. Partinin kuruluş bildirgesinde, egemenliğin kayıtsız şartsız ulusa ait olduğu, halkın kendi kendisini yöneteceği, TBMM’nin ulusun tek ve gerçek temsilcisi olduğu belirtilmiştir. Partinin kökenini oluşturan direniş örgütleri, müdafaa-i hukuk cemiyetleri, ulusal ve bağımsız bir devlet kurulması amacıyla oluşmuştur. CHP’nin ana görevi, sorumluluğu ulusal bağımsız, halk egemenliğine dayanan ulus devleti sahiplenmek, savunmaktır.

CHP milliyetçidir. Milliyetçilik, bağımsız ulus devlet oluşturmayı, ulusal egemenliği, ulusal kimliği geliştirmeyi amaçlar. Bu amaç için savaşım vermeyi, ülkenin çıkarlarını korumayı özveride bulunmayı içerir. Milliyetçilik, kendini bu sıfatla etiketleyip, klişe hamasi nutuk, tweet atıp siyasal rant, getirim sağlama söylemi değildir. Söylem-eylem tutarlılığını gerektirir. ABD’nin BOP (GOP) projesine bir şekilde eklenmek hiç değildir.

CHP sürekli milliyetçiliğini korumuş, sürdürmüştü. Yalnız Atatürk döneminde değil, İsmet İnönü’nün başbakanlık yaptığı 1960 sonrasında Ecevit hükümetleri döneminde ulusal çıkarları, saygınlığı korumuştur. Ne yazık ki ülkede yalnız ulusal bağımsızlık savaşı sırasında değil, Cumhuriyet’in ilanından sonra da işbirlikçiler, kukla milliyetçiler olmuştur. 1960 sonrası İsmet İnönü’nün Johnson’a mektubuna karşı “Üçüncü dünya kurulur Türkiye yerini alır” yanıtı üzerine ve Kıbrıs çıkarmasına hazırlanıldığı sırada hükümetin düşürülmesi, Ecevit’in Kıbrıs Barış Harekâtı emperyal güçlerin Türkiye’ye tam anlamıyla ambargo uygulaması, Mart 2003 tezkeresinin reddinin sağlanması, CHP’nin ilke ve kuruluş amacına uygun davranışlardır.

CHP halkçıdır. Halkçılık, halk dalkavukluğu, halk yaşamına özenli davranış, öykünme, yer sofrasına bağdaş kurup ortaya gelen aşa kaşık sallamak değildir. Hele hele halka inme hiç değildir. Amaç halkın yaşam kalitesini her açıdan eğitim, sağlık, beğeni, kültür açılarından yükseltmektir. Ucuz et kuyruğunu kaldırıp, konser, tiyatro, sanat ve bilimsel etkinlik kuyrukları oluşturmaktır. Bu bağlamda bir dilek, önümüzdeki yerel seçimlerde CHP’nin yerel yönetimlere depremzedelere Amasra ve Soma’da yitirilmiş emekçilerin eşlerini aday göstererek, kazanmaları için çaba harcamasıdır.

CHP devrimcidir. Devrim, toplumun tüm yaşam, ekonomik, etik, kültürel alanlarında ileriye dönük kalıcı köklü değişimdir. CHP, toplum yaşamında çağdaşlaşmaya yönelik köklü değişimler gerçekleştirmiştir. 1950 sonrası 73 yıldır devrimler yıkılmaya çalışılmaktadır. AKP gibi tahrip gücü çok yüksek bir parti bile devrimleri yıkamamıştır. Kavrayamadığım bir söylem de “karşıdevrim”dir. Devrimin karşıtlığı yıkımdır, geriye gidiştir. Ülke çağdaşlaşmadan, yıkıma uğratılmaya çalışılmakta ancak başarılı olunmamaktadır.

Laiklik, partinin temel ilkesidir. Laiklik, inanç ve fikir özgürlüğü, hoşgörü, çağa yetişme, din istismarını önleme, ulusal birliği sağlama açısından temel ilkedir. 1957 yılından itibaren CHP’de yöneticiler, kadrolar gelgeçtir. Kalıcı olan partinin kuruluş amacı ve ilkeleridir. Partinin kurucusu, değişmez lideri de Mustafa Kemal Atatürk’tür.