Ne de olsa provokasyon ihbarının asılsız olduğu ortaya çıktığında buna hiçbirimiz şaşırmadık…

Bu memlekette yaşıyorsan en az bir kere biber gazının, tazyikli suyun tadına bakarsın. Bu şekilde bir kez daha anlarsın demokrasinin, özgürlüklerin, insan haklarının kıymetini.
Herkes bu kıymeti ve karşısındakini anlayabilseydi gerçekten, belki o zaman bir kısım milletin oylarıyla seçilen iktidarın emrindeki güvenlik güçleri, diğer bir kısım milletin oylarıyla seçilen muhalefet partili liderin, vekillerin ve yüz binlerin önünde barikat olmazdı.
“Barikatı kim kaldırdı?” “Yoksa yönetimde çift başlılık mı var?” soruları zihinleri meşgul etmezdi günlerce.

Millet bu kadar insafsızca bölünmezdi ikiye. Üçe, dörde…
Evet, ortada bir provokasyon vardı. Ve bu, kutlama yasağının konmasıyla başladı, gaz bombaları ve yumruklarla devam etti. Neticede ne oldu? Binler yerine yüz binler döküldü meydanlara. 

Ulusal bayramlar stadyumlardan kaldırılsın, herkes istediği gibi kutlasın, halka mal edilsin demişlerdi; ancak bunu yapmak isteyen onca insan illegal örgüt üyesi oldu, terörist oldu bir anda. Savcılık soruşturması gecikmedi, hemen açıldı haklarında. 

Cumhuriyeti halkın kendisinden, yani moda deyişle cumhurdan kaçırmak istediler sanki. Çünkü sokağa dökülenler onların cumhuru değildi. Yüzde 50’nin dışındakilerden oluşan cumhurdu onlar. Öteki, diğer ya da karşı kutup idi.

Sanki düşman kuşatmasına karşı savunuyorlardı Anıtkabri. Çoluk çocuk, kadın erkek, Cumhuriyetini sahiplenenlerin genizlerine dolan gaz, hem özgürlükleri hem de demokrasiyi yaktı, bir kez daha.  

Dışarıda, bilhassa da Arap coğrafyasında insanların, kitlelerin özgürlüklerini, demokratik haklarını net bir dille savunurken, kendi sınırlarının içinde, kendi rejimini kutlamak isteyen yurttaşına su sıkmak da ne demek oluyor?

Bu ne yaman çelişkidir. İfade özgürlüğü alanında kaldığımız kaçıncı sınavdır bu.
Bu arada CHP İl Başkanı Oğuz Kaan Salıcı’nın 29 Ekim törenleri sırasında 1. Ordu Komutanı’na “Sizin korumanız gereken Cumhuriyete biz sahip çıkıyoruz!” diye seslenmesinin, Cumhuriyet’i koruma yolu olarak askerleri işaret etmesinin, hoş görülecek bir yanı yoktu elbette.

Bu ülkede demokrasiyi anlamak, kabul etmek ve içselleştirmek uygulamaktan daha zor aslında… 

29 Ekim 2012 kutlamaları, işte bu demokrasinin yokluğunda, halka değil ama tarihe mal oldu. Güvenlik güçleri, korumakla görevli olduğu bayrağı ve Cumhuriyeti yine korumak isteyen yurttaşlarını yumrukladı. Tarih bunu yazdı.

Büyük balık küçük balığı yine yiyor

Hatay Dörtyol Emniyet Müdürlüğü’ndeki teşhis skandalını hatırlıyor olmalıyız.
Hani şu polislerin, AKP milletvekilinin oğlu ve AKP’li gençlik kolları başkanının karşısında sıraya dizildikleri…

Soruşturma sonuçlanmış ve polisler hakkında dava açılmış. Örneğine pek nadir rastlayacağımız şekilde polisler hakkında hakaret, kasten yaralama gibi suçlardan hapis cezası isteniyor.

Normal koşullarda polis karşısında sivillerin, yedikleri dayakları sineye çekmeleri ve dayak ya da hakaret yemelerine rağmen suçlu çıkmamaları için olay yerinden hızla uzaklaşmaları gerekirdi.

Fakat bu kez söz konusu olan vatandaşlar polisten daha “cüsseli” idiler.  Sahip oldukları siyasi güç ve üstünlük hukuk sistemini de kendi taraflarına çekmeyi başardı.
Küçük balığın her koşulda harcanabildiği bir hukuk sistemi ve Türkiye gerçekleri.

Sadık ÇELİK
sadik.celik.gorus@gmail.com