En başından beri söylediğimiz gibi akil insanlar sadece iktidar partisi tarafından belirlenen isimlerden oluştuğu, gerçek anlamda süreçle ilgili yapıcı eleştiri ve yaklaşımlarla, eksik ya da yanlış gördükleri noktalarda müdahale edebilmek, denetlemek, yönlendirmek yerine yalnızca onaylama ve onaylatma görevini üstlendikleri müddetçe heyetin tarafsızlığı, her kesimi temsil etmesi gibi nitelikler inandırıcılıktan uzak kalacaktır.
Eğer akan kanın durdurulması ve sorunun çözüme kavuşturulma isteğinde samimiysek, topu taca atmadan; bu yolda oluşturulan heyet, salt iktidar partisinin görevlendirmesiyle değil de; sandığa gitmiş, parlamentoya girmiş veya girememiş partilerin hepsinin, sandıkta aldıkları oylar doğrultusunda milli bakiye sistemine göre temsil kabiliyeti oluşturularak akil insanlarını seçmesiyle belirlenmeliydi.

Ancak bu şekilde gerçek ve adil bir temsilden asgari ölçüde söz edilebilirdi. Bu oluşturulan heyet temsil yeteneği itibarıyla daha güçlü olacağından alacağı kararların kabulü ve uygulanabilirliği konusunda toplum daha umutlu olurdu.
Var olan durumda ise heyet, seçilme biçimleri ve kendileri için yazılan görev tanımı düşünüldüğünde “bir taraftan olma” etiketini baştan hak etmiş oluyor.
Ve tarafsızlık gibi temel bir nitelikten muaf bir heyetin toplumu bir şeylere inandırması ne kadar mümkün olabilir ki…

Akil insanlar meselesinin bu görünen yüzünden başka, toplumsal algıya pek yansımayan diğer yüzünde ise AKP’nin süreçle ilgili sorumluluğu, daha doğrusu süreçle ilgili çıkması muhtemel pürüzlerde topu, bu heyetin üzerine atma isteğinin yattığını da belirtmeliyiz.
Bu şekilde sahip olduğu seçmen desteğini, süreçle ilgili yaşanacak olumsuzluklar yüzünden kaybetme riskini azaltmış olacaktır.

Farkında Olmak

Önce sizi delip geçen bakışlarıyla karşılaşırsınız. Boşluğa, derin bir kuyuya bakarmış gibi. Duyma, konuşma, algılama problemleriyle ayırt edilirler sonra.
Hepsi birer Yağmur Adam değildir belki ama her birinin çok özel bir dünyası vardır.
Sadece bu ülkede sayıları 500 bini bulur.
İçinde yaşadıkları gerçeğin ismi “otizm”.
Davranış ve algı farklılıkları, saplantıları yüzünden toplum içinde çoğunlukla dışlanıyorlar.
Sosyal ve iletişim becerilerini oluşturmakta çektikleri güçlüğü ne oranda olursa olsun gidermenin tek yolu ise, eğitim. Ancak ne acıdır ki ülkemizde otizmli bireylere gereken eğitimi verebilecek yetkinlikteki kurumların sayısı son derece az.
Aile Sosyal Politikalar Bakanlığı tarafından hazırlanan; geçen hafta içinde açıklanan ve farkındalık, erken tanı, ailelere yönelik çalışmalar gibi konuları kapsayan Otizm Spektrum Bozukluğu Eylem Planı Taslağı’nın bu anlamda önemi büyük ancak az.
Amerikan Sağlık Bakanlığı verilerine göre bugün dünya genelinde okul çağındaki her 88 çocuktan birine otizm teşhisi konuyor.
Bu rakam, dünyada son yıllarda şeker, kanser ve AIDS dahil olmak üzere birçok hastalıktan daha fazla.
Otizmli insanların varlıkları reddedilemeyecek kadar sahici.
Nisan’ın 2’si, tüm dünyada otizm farkındalığı yaratmak üzere, otizm sorunlarına çözüm üretme hedefiyle 5 sene önce Birleşmiş Milletler tarafından “Dünya Otizm Farkındalık Günü” olarak ilan edildi.
Onların farklılıklarının farkında olalım diye.
Dünyanın ve bilhassa da bu ülkenin, her türlü farklı rengi, farklı sesi, kültürü, zihni, fikri, algıyı içinde barındırabilecek kocaman kollarının olması gerektiğini kabul edelim artık.
Farklı olanları kendimize benzetmeye, kendi kurallarımızı kabul ettirmeye çalışırken harcadığımız enerjinin bir kısmını da onları anlamaya, dünyayı onların gözünden görebilmeye ayıralım.
Otizmlileri bu farklı renklerden biri olarak görelim, öyle kabul edelim.
Biz onların farkında olmayı başarır ve etrafımızdakilerin farkında olmasını sağlarsak bu güzel insanları kendi yalnızlıklar ülkelerine mahkûm olmaktan kurtarmış olacağız.
Onları ağırlaması zor yabancı bir misafir gibi değil, yuvanın gerçek birer üyesi olarak kucaklayabileceğiz.

sadik.celik.gorus@gmail.com