Ülkenin görünen yüzünü temsil eden sanatçılar, bilim adamları, akademisyenler gibi vitrinlik kişilerin ve ön seçimle seçilen adayların dışında kalanların partilere seçilme garantili adaylıkları için gözlerden ırak ödenen milyon dolarlar örneğin.
Ve tabi arkasından da partilerin seçim döneminde yaptıkları harcamalar ile yine bu dönemde, seçim propagandalarını yapsınlar, tanıtım, örgütlenme faaliyetlerini sürdürsünler, kimseye muhtaç olmasınlar, sonra da kimseye menfaat dağıtmak zorunda kalmasınlar diye partilere verilen hazine yardımlarına rağmen partilerin topladıkları bağışlar.

Bir ülkede temiz ve demokratik siyasetten samimiyetle bahsedilebilmesi için her şeyden önce siyasetin finansmanının, bununla birlikte de partiler yasası ve seçim sisteminin konuşulması gerekir.

Tüm bunlardan sonra vekil ayrıcalıklarını tartışmaya gelir sıra:
Milletvekillerine görev süresi boyunca ve emekli olduktan sonra da, eşi ve çocuklarıyla birlikte ömür boyu diplomatik pasaport kullanma hakkı,  süresiz silah ruhsatı, eski ve yeni milletvekillerinin, eşleri, anne ve babaları, bakmakla yükümlü oldukları çocuklarıyla birlikte her türlü tedavilerinin, bırakın orta halli vatandaşı, üst gelir grubunun bile kapısından geçmeye çekineceği yurtiçi ve yurtdışı sağlık kurumlarında gerçekleştirilmesi ve giderlerin ömür boyu Meclis tarafından karşılanması,  milletvekili araçları için trafikte geçiş üstünlüğü gibi, vekil olarak görev yaptıkları sırada sahip oldukları tüm bu hakların emekli olduktan sonra da ömür boyu devam etmesi…

Gerçi Bülent Arınç’ın da açıkça söylediği ve toplum psikolojisinin durumuyla ilgili çok doğru bir çıkarımda bulunduğu gibi; “bugün eleştirilir yarın unutulur hepsi” nasıl olsa…
Burada asıl dikkat çekici bir başka nokta daha vardır.

Gerek ülke barışını, gerek vatandaşın refahını, gerek milletin geleceğini doğrudan ilgilendiren onca meselenin hiçbirinde hemfikir olma düzeyine erişemeyen, halk yararına uzlaşma noktasına yaklaşamayan partilerin kendi yaşam standartları ve konforları söz konusu olduğunda bu derece kolay uzlaşmaları insanı ister istemez güldürüyor.
Bir o kadar da hüzünlendiriyor.

Taksim Meydanı ve Yenikapı

Yenikapı sahilinde kamyonlar çalışıyor. İstanbul’un yeni miting alanı için sahil dolduruluyor.

Taksim’in 1 Mayıs’a yasaklanmasının ardından gelen Galatasaray’ın şampiyonluğunda gördük ki Taksim’de, 30 metrelik çukurlara düşülmeden pekâlâ kutlama yapılabiliyordu.
Çukura düşmesin diye herhangi bir önlem alınmamasına rağmen binlerce insanın toplandığı meydanda çukura düşüp de burnu kanayan olmadı.

Ancak yine de yöneticilerimiz kararlı; Taksim’de değil Yenikapı’da toplanılacak.

Bu yüzden son günlerde herhangi bir sebeple Taksim’de toplanmak isteyen gruplara sert bir biçimde müdahale ediliyor. Meydandan Galatasaray’a doğru kimsenin yürümesine izin verilmiyor.

Alışveriş yapmak isteyenler hariç.

Çünkü Taksim üzerine AVM projeleri çizilmeye devam ediyor.

Kentin 95. AVM’si yetişirse Taksim’e kurulacak gibi görünüyor…

Sadık ÇELİK
sadik.celik.gorus@gmail.com