Fransız Sosyalist Partili bir öncünün, sömürü düzeninin temel kurumlarından IMF’nin başkanı olması, 21. yüzyılın açmazlarından sayılmalı mı?

Yoksa küreselleşmenin başka bir boyutu mudur?

Gerçi IMF’nin derdi bizi hiç germez ama işin sonunu medya sorgulamasına uzatacağımızdan soralım:

Fransız Strauss-Kahn’ın, otel odasında temizlik görevlisine cinsel saldırıda bulunduğu savıyla tutuklanması, egemenlerin bazı isteklerine ayak diremesinden midir?

Ya da serbest kalması da başka tür pazarlıkların sonucu mudur?

Kimi savlara göre, içinde gizli servislerin de olduğu bir komplo mu söz konusu?

Bu soruların yanıtları nerede? 21. yüzyıl insanı gerçeği nasıl öğrenecek, ona hangi araçla ulaşacak?

“Medya” diyebilir miyiz?..

Peki medya ne, kimin adına işliyor, ne yapıyor, nasıl davranıyor?

Yeryüzündeki hemen hemen bütün bilgi kanallarının, iletişim araçlarının, ağırlıkla egemenlerin, dünyayı yönetenlerin elinde olduğu doğru bir saptamaysa, geldiğimiz nokta, tarih boyu gerçeği arayan insanlığın çaresizliğini sergilemiyor mu?

IMF Başkanı, bir temizlik görevlisine tecavüz savıyla 24 saat içinde tutuklanırken, gazetelerde, televizyonlarda yayımlanan eli kelepçeli fotoğraflarla da milyonların gözünde “suçlu” damgasını bu medya aracılığıyla yemedi mi?

Kimileri bu ve benzer konularda, istediği kadar “yargılama sürecinin tamamlanmasını” beklesin. Milyonlarca insanın algılaması Kahn için “suçlu” imajının üstüne oturtulmadı mı?

Kendisini hiç tanımayanlar bile “suçlu olduğunu” düşünmedi mi?

Diyeceksiniz ki, aynı medya Kahn’ın serbest bırakılmasına da, temizlikçi kadının yalan ifadelerine de benzer ölçülerde yer verdi.

Olsun... Gölgelenmiştir bir kere... Belki gelecek yıl Fransa Cumhurbaşkanı olabilir ama adının yanında “temizlikçi kadın” hayaleti sürekli dolaşacaktır.

Bu da medyanın hem “açmazı” hem de “kendi gerçeği...” bir bakıma.

***

Sahi, Fukuşima’dan ne haber ?

“Bize ne” diyemeyiz; bu küçük dünyanın en ücra köşesinde yaşananlar bütün insanları ilgilendiriyor çünkü.

Japonya’dan yükselen nükleer bulutlar, dünyayı dolaşıyor.

Tanık olduk; Japon devleti, başbakanı, hükümeti, Çernobil’den beter sonuçlara yol açtığı öne sürülen Fukuşima gerçeğinin üstünü örtmek için nasıl da canla başla çalıştı...

Ne kadar çok yalan söylediler...

Ya Japon medyası?

Sustu, görmezden geldi?

Nükleer lobinin etkisindeki dünya medyası da ağırlıklı öyle...

Yine de örtülmek istenen gerçeği, medya aracılığıyla öğreniyoruz belli ölçülerde.

Baksanıza, Guardian gazetesinin geçen ay ele geçirdiği yazışmaların ortaya koyduğuna göre, İngiliz hükümeti, Fukuşima felaketinden hemen iki gün sonra ülkedeki nükleer enerji şirketleriyle, “nükleer karşıtı tepkiyi göğüslemek” için krizi küçük göstermenin yollarını aramaya başlamış.

Yazışmalar, hükümetin iş dünyası ve enerji departmanlarının, Japonya’daki krizin İngiltere’de kurulması planlanan yeni nesil nükleer tesislere karşı tepki doğurmasını önlemek için EDF Energy, Areva ve Westhinghouse gibi dev enerji şirketleriyle nasıl kapalı kapılar ardında plan yaptığını ortaya koydu.

Bırakın felaketle yüz yüze kalan Japonya’yı, İngiltere’yi yönetenler bile gerçeğin üstünü örtmeye çabalamış.

Şimdi bağımsız iletişim gruplarının söylediğine göre, santraldaki atık su, toprağa bulaşmış.

ABD’nin Nebraska eyaletinde, Missouri nehrinde geçen ay yaşanan sel, Fort Calhoun Nükleer Santralı’nda su baskınına ve kaza tehdidine neden olmuştu, son durum nedir?

Los Alamos Nükleer Laboratuvarı, yakın çevrede çıkan yangınlar nedeniyle boşaltılmıştı, tehdit ne düzeyde?

Gelelim bize... HIV virüsünden, radyasyonlu çaydan, siyanürlü atıklardan korkmayan, nükleer santralda ısrarlı olacaklarını açık açık söyleyen bir iktidarı destekleyenler, yakında yapımına başlanacak Akkuyu gerçeğini, Sinop gerçeğini, yaratılan riskleri, ne ölçüde biliyor?

Daha doğrusu medya ne biliyor, ne diyor, nasıl yönlendiriyor?

Binmişiz bir alamete...