Bunu da gördük... Polis devletinde, hukuksuz bir yargılamanın duruşma salonunda biber gazı...

Jandarma ve polis copu, mahkemede “Robocoplar”, barikatlar, dikenli teller, basınçlı su ve gaz...
Savaş düzeni adeta!
Farklı bir işgal.
Küresel güçlerin, yerli işbirlikçilerinin işgali...
Ortadoğu ve Asya’ya uzanan, Türkiye’yi de içine alan büyük bir coğrafyada, sömürücülerin planı dahilinde, taşeronlarla, koç başlarıyla derlenip toplanıyor ortalık.
Ölümlerle, kanla, gözyaşıyla, onarılmaz acılarla...
Bu düzenlemenin, başından bu yana Silivri’de yaşananlarla ilgisi olduğu, gün gibi ortada.
Adalet arayanların yerlerde sürüklendiği, neredeyse düşman sayıldığı utanç günü yaşandı dün Silivri’de...
Duruşma ertelenirken önümüzdeki fotoğraf kareleri, bu ülkede demokrasinin, insan haklarının, özgürlüklerin, hukukun, adaletin kalmadığını göstermiyor mu?
Hafta sonu Emek Sineması önünde yaşananlar gibi tıpkı...
Şili’de Pinoche faşizmini yaşamış Sosyalist Enternasyonal Genel Sekreteri Luis Ayala, Silivri’de yaşananlara tanık olunca, “Burada gördüklerime inanamıyorum. Ne olduğunu anlamak mümkün değil. İnsanın aklı almıyor” demiş...
Ayala, Pinoche’nin zulmünün tanığı, ama Türkiye’deki ileri demokrasi uygulamasını bilmiyor anlaşılan...

Silivri’ye gidecekleri peşin peşin terörist ilan edip savaş koşullarına benzer hazırlıkları yürütenlerin hesabıdır bu.
Teröristi “itibarlılaştıran”, yıllardır terörle mücadele edenleri, karşı çıkanları hapislere tıkanların hesabı...
Bu hesap, yeni anayasa çalışmalarıyla, sözüm ona barış görüşmeleriyle, akil adam listeleriyle ilişkilidir.
Çoğu yandaş, bir bölümü ayrımcı o akil adam listesinde yer alan, sözüm ona 78’lilerin temsilcisi, “PKK’ye terörist demenin anlamı var mı” diye soruyordu Silivri’de olaylar yaşanırken.
Aynı listedeki bir memur sendikasının başkanı, kendisini terörist suçlamasıyla 15 yılla yargılayanları unutmuştu. Tıpkı Yargıtay’da bekleyen 6 yıl, üç aylık cezasını unuttuğu gibi...
Kurumu için değil, kendi adına listede yer aldığını söylemenin başka ne anlamı olabilirdi acaba?

Yıllardır kimden gelirse gelsin terörün insanlık suçu olduğunu söylüyoruz.
Ölümlere, yitip giden hayatlara ağlıyoruz.
İktidar sahiplerinin de dillerinde, “terörle bir yere varılamaz” sözleri...
Ee, ne oldu?
Peki bu pazarlık masaları nasıl kuruldu?
Demokratik yollardan mı?
Masanın karşı tarafında oturanlar Kandil’den, Avrupa’dan sesleniyor şimdi:
“Silahlı mücadele olmasıydı, barış görüşmeleri sağlanamazdı...”
Öte yandan geçen hafta yaşanan ilginç bir gelişme.
Suriye’nin belli bölgelerini kontrol eden, PKK’ye yakın PYD, Halep’te şimdiye kadar kimseyi sokmadığı bir bölgeyi Özgür Suriye Ordusu’na (ÖSO) açtı. Katliam yaşandı...
PYD, Şam’ı İslamcıların ele geçirmesi durumunda, kendi topraklarının Türkiye ve Irak’la olan sınırlarını açacaklarını açıkladı. Bu Suriye topraklarının bir bölümünü Türkiye’ye katmak anlamına gelmiyor mu?
Hangi masada, hangi pazarlıklar sonucu yaşandı bu gelişme?

Herkes, hepimiz ülkemizde ve dünyada barış istiyoruz?
Bu barış nasıl olacak?
Türkiye’yi de kapsayan daha kanlı savaşların planlamasında bir basamak olarak mı kullanılacak?
Dikkatinizi çekerim, eşbaşkan eyaletten söz etmeye başladı, başkanlık sistemi istiyor.
Hangi amaca ilişkin bu istemler?
Bu sırada insanın aklına, BOP’un küresel planındaki Ortadoğu’ya yönelik ‘Büyük Kürdistan’ haritası gelmez mi?