TBMM Başkanı Cemil Çiçek, yeni anayasa zorunluluğunu kent kent dolaşarak anlatıyor.

Geçen hafta İzmir’de iş dünyasının örgütleri ve temsilcileriyle bir araya geldi.

Beklentilerini paylaştı.

Bir bölümü değiştirilen 12 Eylül anayasasının kaldırılması iyi de, yerine ne konulacak?

Öte yandan bu anlatım, çetrefilli zaten.

Nasıl olmasın ki!

Hem Özal döneminden başlayarak bugünkü iktidarın da sorumlu koltuklarında 12 Eylül’ün devamı bir yapılanmanın içinde olacaksınız, hem de “demokratik” bir anayasa için yollara düşeceksiniz.

Üstelik hiçbir özeleştiri yapmadan.

İnandırıcı mı?

Zor iş doğrusu!

***

Çiçek’in tavrı, bugünkü sözde 12 Eylül yargılamasıyla örtüşüyor.

Ülkenin yaşadığı koşullar belli...

Muhalif alanlara yönelik davalar ortada.

İktidar karşıtlarının zindanlarda çürütülmesinden yazılmamış kitapların yasaklanmasına, 7 bin üniversite öğrencisinin soruşturulmasına kadar uzanan 12 Eylül benzeri bir ortam.

Demokrasiyi ağzından düşürmeyen kimi yazar çizer akıl hocaları, tetikçi, infaz memuru sanki.

Çiçek’in başkanlığındaki Meclis’in milletvekilleri hapiste.

Medyasından üniversitesine kadar iktidara boyun eğen bir yapı.

Yandaş değilsen yandın!

***

Susturulmuş, bastırılmış, sindirilmiş bir toplum yaratılmadı mı?

Oysa iktidara göre “ileri demokrasi”.

Ancak gerçeklerin üstü nereye kadar örtülebilir?

En ufak tepki ve eleştiri de bile “mali inceleme” tehditleriyle susturulan, sindirilen işadamları, ülkenin bir gerçeği oldu.

Ancak artık “kaygı”dan söz ediliyor. Öncelikli sorunun, “yargı” olduğu söyleniyor.

ESİAD Başkanı Bülent Akgerman, Çiçek’in yüzüne toplumsal ruh halinin “kaygı” sözcüğü etrafında kümelendiğini söylüyor.

“Kaygı, öğrencisinden ev kadınına, işçisinden işadamına kadar, bireysel ve toplumsal ölçekte vatandaşın, ailenin, kurumların ve ülkenin özgüvenini kemiren en tehlikeli hislerden biridir” diyor.

Gelelim en sancılı konulardan, yargıya...

ESİAD Yüksek İstişare Kurulu Başkanı Kemal Çolakoğlu, yeni anayasada birinci önceliğin yargı olması gerektiğini vurguluyor. Çünkü, “Delillerin karartılması, toplatılamaması ya da tanıkların dinlenememesi, yurtdışına kaçma olasılığı gibi devletin ve yargının kolayca çözebileceği bazı endişeler gerekçe gösterilerek, yıllardır tutuklulukları devam edenler var”...

Çiçek, solgun!

***

“Komşularla sıfır sorun” yaklaşımının “sıfır komşu” anlayışına dönüştüğü, “4+4+4” sisteminin toplumda ayrışma yarattığı da söyleniyor....

Zaten iktidarın kendisi de sıkıntılı bu yargı meselesinden.

Ama?

Konu yüzde 51’lik milli iradeyse, 12 Eylül anayasasına “evet” diyen yüzde 92’lik destek ne oluyor bu arada?

İktidar sözcülerinden “kem küm”.

Bu tavır da anlaşılabilir aslında.

Çünkü 12 Eylül’ü yaratan koşullarla, bugünkü iktidar oluşumu örtüşüyor.

12 Eylül, küreselleşmeye ayak sürüyen toplumsal muhalefeti, işçi sınıfı hareketini, yükselen antiemperyalizmi, solu ezmek için planlanmış, 12 Mart gibi devreye sokulmuştu.

Sonuç aldılar!

Bu planın sahipleri daha sonra Türkiye’nin küresel sisteme bütünüyle entegrasyonu için, ülkenin açık pazara dönüşmesi, varlıklarının tümüyle sömürülmesi için Evren; Özal ve bugünkü AKP iktidarını oluşturdular.

Sonucu yaşıyoruz...

Bu da bitince sıradaki ne olacak acaba?

CIA’nın eski istasyon şeflerinden Graham Fuller, “Benim kişisel hissiyatım, Türkiye’de daha çok sol hareket görmek isterdim. Çünkü bence en büyük ihtiyaç bu” diyor da...