Tarihin kritik zamanları olduğunu söyler tarihçiler. Bazı ülkelere fırsatlar getirir. Örneğin, Kıbrıs Barış Harekâtı dönemi. Türkiye’yi engelleyebilecek ülkelerin, Kıbrıs’a öncelik veremeyecekleri bir dönemde yapıldığı söylenir harekâtın... Yine benzer dönemlerden geçiyoruz. Rusya, Batı sınırına çakılıp orada tutulmak isteniyor. ABD önderliğindeki Batı’nın, Ukrayna’nın ardından iki İskandinav ülkesinin NATO üyeliğiyle bu hedefine büyük oranda ulaştığı gözleniyor. Hemen bu gelişmelerin öncesinde yaşandı İkinci Karabağ Savaşı. Kardeş Azerbaycan önemli kazanımlar elde etti. Ermenistan silahlı kuvvetleri 50 yıl geriledi. Mevcut teçhizatının yarısından fazlasını yitirdi. Yaşanan moral çöküntü, ekonomik çöküntü ile birleşmiş durumda. Ermenistan neredeyse kâğıt üzerinde bir devlet konumuna doğru gidiyor.

Azerbaycan bir anlamda kendi kurtuluş savaşını verdi ve kazandı. Geçen yüzyılın aynı dönemlerinde Türkiye Türkleri bağımsızlık savaşını yedi düvele karşı kazanmıştı.

Irkçılık bilinç ürünü değildir. Ermeni ırkçıları Taşnaklar da her türlü müzakere ve düşünce sürecinden uzak bir şekilde Paşinyan’ın arayışlarını engellemeye çalışıyorlar. Ancak tarih önemli bir kırılma noktasında galiba. Kendilerini destekleyecek ülkeler başka konulara yoğunlaşmış durumda.

İkinci Karabağ Savaşı’nın ardından Rusya önderliğindeki görüşmelerde ateşkes sağlandı. Yapılan görüşmelerde çeşitli konular gündeme geldi. Azerbaycan ile Nahçıvan’ın kara ulaşımı için Ermenistan’ın Zengezur bölgesinden bir koridor açılması konusunda da anlaşıldı. Bu konuda henüz bir ilerleme sağlanabilmiş değil. Bu ulaşım hatlarının yapılması kritik önemde. Tamam, Azerbaycan ve Türkiye’nin çıkarları bunu gerektiriyor olabilir. Ancak Rus lider Putin, bu konuyu kendi ülkesinin çıkarları açısından gündeme getiriyor. Nedeni de şudur: Güney Kafkasya’da etkinliğini sürdürecekse Rusya, Ermenistan’a karadan da ulaşmak zorunda. Bilindiği üzere Gürcistan üzerinden Ermenistan’a ulaşma şansı yok. Bunu Azerbaycan üzerinden gerçekleştirmek istiyor. Bu da hem Türkiye hem de Azerbaycan için sorun yaratabilir.

Şimdi konu farklı bir boyut kazandı. Azerbaycan ile Ermenistan arasındaki sorunların çözümü için AB devreye girmiş durumda. Çünkü Rusya’nın batı sınırlarında çok daha büyük sorunları var. Batı yanlısı Paşinyan hem iktidarını hem de bu görüşmeleri ne kadar ilerletebilecek? Ermenistan “Türklerle savaşma” hastalığından kurtulup müzakere aşamasına geçebilecek mi? Rusya bölgeyle ne kadar ilgilenebilecek? İran bir yandan Suriye’de büyük yükler üstlenmek üzereyken Ermenistan konusunda ne kadar aktif olabilecek?

Yalnız dünya değil, bölgemiz de şekilleniyor gibi…

İSVEÇ, ABD’NİN ARKASINA SAKLANDI

İsveç ve Finlandiya yöneticileri, Ukrayna’daki savaş nedeniyle halklarını Rusya’yla korkutup ülkelerini NATO’ya üye yapmaya çalışıyorlar.

Bunun bize yansıması bölücü terör örgütüne verdikleri destek boyutuyla oluyor. Özellikle İsveç’in bilinen tutumu iyice netleşti. Bu ülkenin dışişleri bakanı Türkiye’nin haklı eleştirilerine şöyle yanıt verdi: 

“PKK bizim ülkemizde de terör örgütü. YPG konusunda Türkiye’nin diğer müttefikleriyle aynı düşünüyoruz.”

Bunun anlamı açık. “Önce ABD’yi bu konuda ikna et” diyor, ABD’nin arkasına saklanıyor, İsveç...

Sorun yaşadığımız bir ülkeyle daha NATO müttefiki olacak mıyız, zaman gösterecek.