Başbakan, Sivas katliamı davasının zamanaşımına uğradığını öğrenince şöyle dedi:

- Milletimiz, ülkemiz için hayırlı olsun...

Çok doğal, çok hayırlı bir durum hakkında yorum yapar gibi!.. Ama hiç şaşırtıcı değil, 2 Temmuz 1993 günü insanlar cayır cayır yanarken zamanın başbakanı Tansu Çiller ne demişti:

- Çok şükür otelin dışındaki halkımız yangından zarar görmedi...

Ehh, aradan 19 yıl geçip, insanlık suçu işlemiş katiller hâkim tarafından “kamu görevlisi değil, sivil vatandaşlar oldukları” gerekçesiyle özgür kılınınca, Başbakan da haliyle “hayırlı olsun” deyip ekledi:

- Yıllar yılı içerde olan vatandaş, içlerinde kaçak olanlar vardı. Bilemiyorum tabii onlar da var...

O kadar yıl üzülmüş besbelli...

***

Aynı gün, aynı sıralar...

Ankara’daki mahkemede Sivas katliamı için zamanaşımı kararı verilirken yakılan aydınların yakınları dışarda cop ve biber gazıyla bir güzel benzetilirken Diyarbakır’da Mustazaf-Der Genel Başkanı ve beraberindeki heyet Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir’i makamında ziyaret ederek topladıkları 110 bin imzayı teslim etti...

- Şeyh Sait’in adının, asıldığı Dağkapı Meydanı’na verilmesini istiyorlardı!..

1925 yılında, henüz 3 yaşındaki Cumhuriyet, Musul-Kerkük’ün Misakı Milli sınırları içine dahil edilmesi için kıyasıya bir çaba içindeyken “şeriat isterük” naralarıyla ve tam da İngilizlerin istediği biçimde isyan eden Şeyh Sait, Türk ordusunu uzun süre uğraştırmış, Genç ve Bingöl’ü ele geçirmiş, hatta Diyarbakır’ı bile kuşatmış, ama sonunda binlerce insanın kanı döküldükten sonra yakalanmış ve 46 arkadaşıyla birlikte Diyarbakır’da idam edilmişti...

Başkan Osman Baydemir, bunun ilk talep olmadığını, daha önce de aynı meydana bir anıt dikilmesi ve adının Şeyh Sait Meydanı olarak değiştirilmesi önerilerinin geldiğini, bu talebi de büyük bir memnuniyetle belediye meclisinde görüşeceklerini söyledi. Sonra da kararın olumlu olacağını şu sözleriyle ilan etti:

- Halkımızın nazarında Şeyh Sait ve arkadaşlarının itibarı en yükseklerdedir. Biz Şeyh Sait ve arkadaşları için kimseden itibar talep etmiyoruz. Onların zaten halkımızın da, benim şahsımın da yüreğinde ve zihninde itibarı çok yüksektir. Aslında özür dilenmesini istiyoruz. Karar mekanizmalarından o dönemde yapılan zulümle ilgili özür bekliyoruz.

Baydemir, “Milletimiz, ülkemiz için hayırlı olsun” dedi mi bilemiyorum!..

***

Peki, diğerlerine yazık değil mi, onların canı can değil mi?..

Tez zamanda Dersim İsyanı’nın elebaşısı, İngilizlere “Dersim Generali” imzasıyla mektup yazıp yardım dilenen Seyit Rıza’nın adının hem asıldığı Elazığ çarşısına hem de Tunceli’nin en geniş meydanına verilmesi gerekmez mi?..

O zaman, Kuvayı Milliyecilere, Mustafa Kemal’e “eşkıya, haydut, katli vacip” diye yazılar döktüren, İngiliz Muhipler Cemiyeti üyesi, İngiliz işbirlikçisi hükümetin yurtsever avcısı Dahiliye Nazırı, “Artin” lakaplı Ali Kemal’in suçu ne?.. Onun adının da bakanlık yaptığı binanın bulunduğu caddeye verilmesi vefa duygularına uygun düşmez mi?..

Ali Kemal deyince aklıma geldi; Damat Ferit Paşa’nın, İngiliz muhribine binip kaçan Padişah Vahdettin’in, sürgün edilen 150’liklerin ruhları incinmez mi?.. Nasıl olsa cadde, sokak bol; her birinin adını şöyle yaldızlı biçimde en son kaçtıkları noktalara versek fena mı olur?..

Nasıl söylesem, aklımdan da geçmiyor değil, şu zamanaşımından yırtanların isimleri diyorum... Ama daha çok yeni tabii, onlarınkini de bir dahaki sefere inşallah...

Tabii, topunun isimlerinin altına aynı vecizeyi koymak şartıyla:

- Milletimiz, ülkemiz için hayırlı olsun...

\n\n