Her insanda beden hareketlerinin eksenini omurga oluşturur. Omurga ya da belkemiği gövdeyi taşır.

Omurga zedelendiğinde insan dik duramaz.

Toplumların da bir belkemiği var. Tarihin bazı dönemlerinde o belkemiğine binen yük artar. Duruşlar bozulur.

Değerlerine sahip çıkamayan toplum, kötürüm kalma tehlikesiyle karşı karşıyadır.

2012 omurilik testinden geçtiğimiz bir yıl olacak. Dik durmamızı sağlayan omurların amortisör görevi yapan kıkırdakları tehdit altında. İstediğini söylemek, yazmak giderek güçleşiyor. Her an, her hareketiniz aleyhinize kullanılabilir.

Okuduğunuz ya da yazdığınız kitap, hatta yazıp da henüz yayımlamadığınız bir kitap...

Bilgisayarınızdaki bazen nereden geldiği belirsiz dosyalar, yıllar önce verdiğiniz bir röportaj, özel telefon görüşmeleriniz bahane edilebilir.

Olaylar karşısında tepkinizi dile getirmeden önce bir değil, üç değil, on kere düşünmeye başlarsınız...

Sonunda ya tepkinizi sınırlarsınız ya da ağzınızı bile açamazsınız...

Omurganız üzerine bindirilen yükü hissedersiniz, ama bir bakarsınız aydın dediğiniz en yakın dostlarınız üç kuruşa satılmış. Televizyon ekranlarında duyduklarınıza inanmaz kulaklarınız. “Bu ne cehalet!” demek noktasını da geçmişsinizdir artık...

Fikir önderi rolü biçilenlerin çoğu, “müstemleke aydını”na dönüşmüş zavallılardır.

Oyundaki rolü kendilerinin kaptığını sanırlar. Oysa bir rol dağıtımından nasiplerini almakta, kullanılmaktadırlar.

Bunlar artık türlerin omurgasızlar tarafına geçmişlerdir...

Çünkü fikir namuslarını yitirmişlerdir...

***

Namus kavramı çalmak çırpmakla ya da erkek-kadın ilişkisinin ötesindedir.

Bir de “fikir namusu” denilen bir şey var!

Toplumlar baskı altına alındığında omurların bağları gevşemeye başlar, doğal duruşlar bozulur.

Her fikrinizi sattığınızda merkezi sinir sisteminiz zedelenir. Omurlar üst üste biner ve gıcırdamaya başlar. Omurlar arasındaki diskler kayar.

Bedenin iletişim sistemi bozulmuştur artık...

Dik durmanızı sağlayan, omuriliği koruyan kılıfa, belkemiğinize veda etmeye başlamışsınızdır...

***

Önce toplumun fikir önderleri belkemiğini yitirir.

“Özdenetim” denilen mekanizma her yerde işler.

Gazetecilik, nalbantlık gibi yok olmaya yüz tutmuş meslekler arasındadır.

Yalakalık revaçtadır.

İş dünyasının fikir namusuna sahip tek tük temsilcisi birer birer taranır.

Fikir namusuna sahip olmak, aptallığın daniskasıdır...

Ortada namuslu adam kalmayıncaya kadar...

Terminatör işbaşındadır.

***

Fakat bir avuç insan fikir namusuna sahiptir.

Ve iş işten geçmemiştir.

Onlar direnirler. Toplumu ve iktidarı aklını kullanmaya davet ederler. Düşmanlıkları körüklemezler. Uyarmaktan vazgeçmezler.

Dik dururlar.

Uzun vadede onlar kazanırlar.

Tarih her zaman fikir namusu olanları hatırlar.

2012’de hatırlanacaklar arasında yer almanız dileğimle...

\n\n