Oyunu izlediğim her an içimde kıpır kıpır şu düşünceler, şu duygular, şu sözler yarışıyordu:

Bu bir “oyun” değil. Bu biziz. Bu benim ülkem. Bu bugün. Bu Silivri cehennemi. Bu, örgütün ö’sünü bilmeyen üniversitelinin aylardır hapishanede çürümesidir. Yazılmamış kitapların yasaklanmasıdır. Yasaklanmamış kitapların toplatılmasıdır. Bu, zulümdür, insanlık zulmüdür! Bu Mustafa Balbay’dır. Tiyatro salonunda işte şu koltukta oturan Ahmet Şık’tır, Nedim Şener’dir... Bakmayın simge isimleri söylüyorum, öyle çoklar ki onlar, adlarını bilmediklerimiz… Yargının siyasetin emrine girdiği ülkemde; buna karşın hâlâ kuvvetler ayırımından yakınan ve şikâyet eden bir başbakanın yönettiği bu ülkede önüme konmuş bir ayna sahnede izlediğim…

“Adalet, Sizsiniz” oyunundan söz ediyorum.

Oyunu Ümit Denizer yazdı: Onu, evet çocukluğundan beri izliyorum. “AÇOK” (Anadolu Çocuk Oyunları Kolu) gibi bir efsanenin yaratıcısı. Bu kez de az ama öz “konuşan”, içten, yalın, akıl-duygu ilişkisi dengeli ve sonsuz işlevsel metinle karşımızda.

Sahne tasarımı bu alanın ustası Metin Deniz’e ait. Bu kez de yaratıcı çalışmasıyla oyunun anlamını, tartışmasını, sorgulamasını çoğaltıyor, yoğunlaştırıyor.

Tiyatromuzun iki değerli insanı Rutkay Aziz ve Taner Barlas rolden role girerek, kâh temel kişiyi canlandırıp kâh “dipnot”ları vererek bugün, şimdi, burada, söylenmesi gerekeni söylüyor, tiyatroda yapılması gerekeni yapıyorlar.

Böylece AST, Taner Barlas Mim Tiyatrosu ve AÇOK birikimlerinin damıtılıp bir araya gelmesi “Perdeci Oyuncuları”nı oluşturuyor. Zaten sahneye koyuşta Muhsin Hoca’dan, Beklan Algan’a, Melih Cevdet’ten Kuzgun Acar’a nice sanatçıya göz kırpmaları beni oyunun kendi kadar etkiledi. Gülümseyerek, gözyaşlarımı tutarak, boğazım düğümlenerek izledim oyunu. Teşekkürler tüm emeği geçenler! Teşekkürler AYSA Prodüksiyon!

Yüzyıllar geçse de

“Adalet, Sizsiniz”de Sokrates’in, Galileo’nun ve Sacco ile Vanzetti’nin “kuvvetler ayrılığı”nın yok sayılarak “yargılanmalarını” izliyoruz. Bir de şunları:

Sokrates’in zehirle idam edilmesinden 2412 yıl sonra, Atina’da aklanma anlamı taşıyan sembolik bir duruşmada yeniden yargılanıp beraat ettiğini… Galileo’nun 1981’de aklandığını; Papa 2. Jean Paul’un “Galileo’yu mahkûm eden kardinaller hata işlemişlerdir” kararını… Sacco ve Vanzetti’nin elektrikli sandalyede idamlarından 50 yıl sonra “Yargılanmanın siyasi histeri atmosferinde yürütüldüğü ve hâkim ile savcının taraflı davrandığının açıkça anlaşıldığı” ve itibarlarının iade edildiğini…

Adaletsiz olan, Atina’daki 500’ler Meclisi, İtalya’daki Kardinal, Boston’daki bir mahkeme değil de… “İleri Demokrasi” olduğu iddia edilen bugünün Türkiye Cumhuriyeti olunca, inanın insan çok utanıyor! Ve o zaman yapacak tek şey kalıyor: Halka dönüp “Adalet, sizsiniz!” diye haykırmak! “Adalet sizsiniz, seçimlerinizi ona göre yapın” demek!

\n