TURGUT REİS D-MARİN FESTİVALİ BİR ‘STAR’LA AÇILIYOR

\n\n\n

Bundan tam 20 yıl öncesine dönüyorum: 15 Ekim 1992 gününe… Mersin’e…

O akşam Mersin Devlet Opera ve Balesi açılacak… Kültür Bakanı Fikri Sağlar…

O gün sahnede tam karşımda prova yapıyor Josep Carreras. Öğlen suları ve Mersin sıcaktan yanıyor. O, sahnede gri takım elbise, gömlek, kravat... Buram buram terliyor. Biz, salondaki gazeteciler ve opera yetkilileri ona baktıkça terliyoruz.

Provaya ara verildi ve Carreras kulisteki odasına çekildi.

Daha önce menajeri açıklamıştı. Kimseyle görüşmeyecekti. Dört gün önce geçirdiği gripten sonra, hâlâ ateşi vardı. Konserden önce konuşmayacaktı.

Ancak menajer elimde sihirli bir anahtar olduğunu bilmiyordu. O anahtarla ona yaklaşıp, kapıları açacakmışım hissine kapılıyorum ve o odaya ilerliyorum. İçeri giriyorum. Elimdeki sihirli anahtarı gösteriyorum. Çok şaşırıyor. “Nerden buldunuz bunu?” diye soruyor.

“Sihirli anahtar”, “Tutkunun Romanı: Leyla Gencer” adlı kitabımdaki bir fotoğraf: Lucresse Borgia operasında Leyla Gencer ve Josep Carreras karşılıklı Lucresse ve Gennaro rollerindeler. 1974’te, Amerika’da Dallas Operası’nda çekilmiş, Carreras 28 yaşındayken...

Carreras bakıp bakıp kahkahayı basıyor. “Daha çocuktum o zaman” diyor ve böylece sohbet başlıyor.

Leyla Gencer’e yağdırdığı övgüleri dinledikten sonra benim sorularıma ve yanıtlara geçiyoruz. Hayır, kimi şancılar gibi o, kendisini sahnedeyken tanrı ya da yarı tanrı gibi hissetmiyor. Tam tersine her sahneye çıkışında kendini minicik, çok güçsüz, kaybolmaya yüz tutmuş hissediyor. “Opera dünyası, sanat dünyası çok büyük, ben içinde miniciğim...” diyor.

Kadere meydan okuyan tenor:

Yarın, D-Marin Turgutreis Uluslararası Klasik Müzik Festivali başlıyor. Festivalin kurucu destekçisi Doğuş Grubu. 5 gün boyunca heyecan verici bir programı var. Açılış konserinin solistleri Josep Carreras ve değerli soprano Simge Büyükedes. Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nı şef David Giménez yönetecek.

Josep Carreras için “kadere meydan okuyan tenor” sözü sık sık kullanıldı. Yoksul bir ailedendi. Baba öğretmen, anne berber. (d:1946 Barcelona) Barcelona Konservatuvarı’nda eğitim. Sesi, yeteneği, gösterdiği ilerleme, hocalarının dikkatini çekti. Yolunun açılması, büyük İspanyol soprano Monserrat Caballé ile tanışmasından sonra oldu. 70’li yıllarda Caballé ona tüm kapıları açacak, onu yönlendirecek, Josep Carreras kısa sürede opera dünyasının starı olacaktı. 1987’de “yıldız”ın dünyası karardı: Kanser, lösemi... Artık şarkı söyleyemez dediler. Azmi, inatçılığı, yaşama ama en çok sanatına bağlılığı sonucunda hastalığı yendi. Her şeye, ses eğitimine, sesini kullanmaya, şarkı söylemeye yeniden başladı. Operaya, şana yeni başlayan bir öğrenci gibi çalıştı. Ve “olanaksız” denileni olur kıldı. 1988’de doğduğu kent Barcelona’da 150 bin dinleyici için aryalarını söylerken, herkes “eskisinden de daha iyi” diyordu onun için.

Opera sanatını kitlelere yaymakta Pavarotti ve Domingo’yla birlikte onun da rolü var. Bu üçünün İtalya’da, Caracalla’da, Zubin Mehta yönetiminde verdikleri dev konserin ve tekrarlarının kayıtları, kıtaları ve gönülleri fethetti. Bundan böyle, “Üç Büyükler” diye anıldılar.

Büyük korku

Mersin’de röportaj sırasında tüm büyük opera sanatçıları gibi o da “büyük korkusunu” dile getiriyordu.

“Hem de nasıl korkuyorum! Yıllar geçtikçe korkum artıyor. Her sahneye çıkış, bir öncekinden daha çok büyüyor gözümde; korku, heyecan, bu akşam ne olacak, bu akşam sesim çıkacak mı, söyleyebilecek miyim paniği çoğalıyor!” demişti.

Ya grip oluşu? Gülerek, “Grip etkisini konserden sonra siz bana söylersiniz” dedikten sonra daha ciddi eklemişti: “Bu gece de, her konserde olduğu gibi bir sürpriz olacak. Hem dinleyiciler, hem benim için bir sürpriz. Bakalım ne olacak?”

O akşam, Mersin Devlet Opera ve Balesi’nin 500 kişilik salonu her aryadan sonra ayağa fırlamış, alkıştan inlemişti. Sahnede gerçekten “minicik” duruyordu. (Pek boylu boslu değil) Ama sesi… Fısıltıyla derinlik arasında çok geniş bir yelpazeye yayılan sesi ile sahnede büyüdükçe büyüdü. Sahnede devleşti.

Bence o akşam, asıl konser dışarıda, salonun önündeki alandaydı. Alana kurulan dev bir perdeye yansıtılmıştı Carreras konseri. Dışarıda kusursuz ses düzeni… Sağlı sollu tribünlere, çimenlere yayılmış 4 bin kişi soluklarını tutup konseri izlemişti.

Konserin gerçekleşmesini sağlayan Josep Careras’ın sevgili arkadaşı Ahmet San’dı.

Sonradan konuştuğum herkes, “Mersin’de bir mucize yaşadık” demişti.

Bakalım yarın akşam nasıl bir mucize ya da sürpriz yaşanacak Bodrum Yarımadası’nda?

zeynep@zeyneporal.com

\n\n