Sevinçleriyle, acılarıyla, umutları ve özlemleriyle bir bayram daha geldi, geçti, geçiyor...
Bu bayramın en güzel armağanı sevdiklerimle kucaklaşmaktı. Bir de aşağıda sizlerle paylaştığım, Yeliz Baki’den gelen mektuptu.
Bu köşeyi okumaktaysanız, “Barış İçin Müzik” kurumunun kurucuları, yöneticileri Mehmet Selim Baki ve Yeliz Baki’yi tanıyorsunuz. Edirnekapı’da 2005’te başlattıkları müzik eğitimi, kurdukları çocuk ve gençlik orkestraları, korolarıyla binlerce yaşamı dönüştüren mucizenin yaratıcıları onlar... Şimdi çabalarını köylere taşıyorlar. İşte gözyaşlarımı tutamayarak okuduğum, ülkemin aydınlık yüzünü yansıtan o mektup:

Seferihisar - Turgut köyü

Bu satırları Seferihisar’ın Turgut köyünde, köy orkestrasına iki hafta önce katılan çocuklarımızın ders saatinin gelmesini beklerken yazıyorum. Burası köy yasasıyla mahalleye dönüşmüş olsa da bizim için, burada yaşayan insanlar için hâlâ bizim “köyümüz”.
18 Haziran’da burada yaşayan bütün çocukların katılımıyla Turgut Köyü Yaylı Orkestrası kuruldu. İki haftadır, Edirnekapı’da yetişen genç müzisyenlerimiz köydeki kardeşlerine öğrendikleri gibi liderlik yapmaya ve bildiklerini paylaşmaya geliyor. Ve bunu öyle güzel yapıyorlar ki onların çalışmalarını izlerken sürekli gözyaşları içindeyim. Sanırım bu yeşeren umudun sevinç gözyaşları.
İki haftada orkestranın geldiği nokta bazı gözlere inanılmaz gelse de hepimiz bunun nasıl olabildiğini çok iyi biliyoruz. Birlikte olduğumuz zaman her şey mümkün.

Her şey imeceyle
Burada her şey imeceyle yapıldı. Enstrümanlarımızı bir dostumuz alırken İzmirli dostlar iki günde nota sehpamızın hepsini kendi el emekleriyle yaptılar. Enstrümanların tesviyesini hiç ara vermeden çalışarak bir günde bir öğrencimiz bitirdi. Çalıştığımız okul temizlendi. Muhtarımızın ailesi yemeklerimizi pişirdi, ziyaret eden dostlarımız kurabiyelerle gelip çocuklara dağıttı. Bir velimiz okulumuza evde kullandığı sebili getirdi. Yan komşumuz okulun ve kaldığımız evin bahçesini temizledi.
Yoğun olarak dersler başladı ve birinci haftanın sonunda ilk konserlerini verdiler. Meydandaki kahvede verildi konser. En az, çocukların Leipzig Operası’nda verdikleri konser kadar heyecanlandım. Küçük bir konser sanılsa da öyle bir orkestra düzeni, birlikte hareket etme, coşku ve gurur hali vardı ki, konser herkesin gözünde devleşti. Çocuklarını izleyen aileler, anneler, dedeler, nineler şaşkınlık içindeydi ve sonuçtan dolayı büyük bir heyecana kapıldılar. Hele bir de, hem liderlik eden, hem de yeni öğrenen çocuklarımızın “Başardık” duygusunun parıltılarına şahit olsaydınız...

Yolu İzmir’e düşenlere
İki haftadır burada yaşananları kendi gözlerinizle görebilmenizi dilerdim. Sizler bir mucize yarattınız. Mesajlarınızla, varlığınızla, desteklerinizle veya bizzat katılımınızla bu sizlerin mucizesi. Destek verdiğiniz vakıfta yetişen çocuklarımız ve gençlerimizin mucizesi. Bütün yaz boyunca vakfın İstanbul’daki genç müzisyenleri dönüşümlü olarak buraya gelmeye devam edecek. Yolunuz İzmir’e düşerse mutlaka Turgut köyüne uğrayın ve buradaki orkestrayı ziyaret edin. Onlar yalnız olmadıklarını biliyorlar, gittikçe çoğalan Barış İçin Müzik ailesinin çocukları olduklarını biliyorlar. İyilik ve güzellik tüm çocuklarımızdan yükseliyor. Onların sesini güçlendirmek, onları korumak ve desteklemek bizlere düşüyor. Size verebileceğimiz bayram hediyesi ancak bu güzel haberler. Hepinize umudunuzu ve neşenizi beslediğiniz bir bayram diliyoruz.