MARGARITA PAPANDREU’DAN MESAJ VAR:

\n\n\n

Araya 8 Mart haftası girince, Atina yolculuğuna ara verdim. WINPEACE (Türkiye - Yunanistan Kadın Barış Girişimi) temsilcileri olarak, dayanışma duygularımızı iletmek üzere gittiğimiz Atina’dan izlenimlerimi daha önce okudunuz: Yokluk içinde sonsuz bir dayanışma; yokluk içinde sanat etkinliklerinden ve eğlence kültüründen vazgeçmeme…

WINPEACE’in Yunanistan’daki üyeleriyle buluşmalarımızdan biri de Margarita Papandreu’nun evindeydi…

Atina’ya bir saat mesafede, Kato Almyri adlı sayfiye bölgesinde yaşıyor Margarita Papandreu iki yıldan beri. Daha önce Atina’nın en görkemli semti Kastri’deki evine gitmişliğim çok vardı. Ama yeni evini ilk kez görecektim.

Merkezden ve gözden uzak…

Yol boyunca Margarita’nın son iki yıldır çektiği sıkıntıları düşündüm: Önce düşmüş, kolunu, bacağını, kalçasını kırmış, aylarca yatmıştı… Yunanistan’ın en zor döneminde oğlu başbakandı. Bir enkaz devralmıştı. Fazlasıyla yıpranmış ve başbakanlıktan ayrılmak zorunda kalmıştı… Ülkede onu ve ailesini suçlayan çoktu…

Margarita Papandreu, başta kendi kişiliği ile, eşi ve oğlu nedeniyle de, hep politikanın içinde olmuş, Yunanistan’da kadın ve barış örgütlerine öncülük etmişti. Çocuklarına hep kol kanat germişti. Şimdi çocuklarından uzak, merkezden ve gözden uzak bir sayfiye evinde… Yalnız ve yaş ilerlemişken…

Hüzün ve sıkıntıyla yaklaşıyordum… Ama oraya varmamızla, hüzün de, sıkıntı da yok oldu! Karşıma “bomba gibi” bir Margarita Papandreu çıktı.

Kırılan kemiklerin üstesinden gelmiş, her zamanki gibi bakımlı, enerjik, güler yüzlü, güçlüydü. Yakınmaktan çok, düşünce üretip geleceğe ilişkin tasarılar öneriyordu. Bütün gün bizleri ağırladıktan, saatlerce konuşup tartıştıktan sonra, günün sonunda sirtaki ve zeybek bile yaptı!

Evi ise öncekinden çok farklıydı. İki odalıydı. Biri açık mutfak ve oturma alanı, öteki yatma ve çalışma odası… Kendi tasarlamıştı prefabrike evini. Yalın, rahat bir köy evi… Bahçe kocaman ve deniz kenarındaydı. Yazın bahçesini, davetler, düğünler için kiralayıp ek gelir sağlıyordu.

“Bu sessizlik, bu temiz hava, bahçe ve deniz bana iyi geliyor. Atina’ya her gittiğimde, buraya dönmek için can atıyorum” diyordu.

‘Günah Keçisi’

Margarita Papandreu, bugün Yunanistan’ın karşı karşıya olduğu ekonomik krizi yorumlarken, “Acı olan, yaşananların başımıza vurula vurula yapılması; dışarıdan dayatılması” diyor; birçok Yunanlıdan duyduğum, kabahati hep başkalarına atan zihniyetin aksine, yanlışı kendilerinde de arıyor; “Avrupa Birliği’nin verdiği fonlarla çok şımarmıştık… Bizi tembelleştirdiler ” demek yürekliliğini de gösteriyordu.

Yorgo Papandreu’ya yöneltilen eleştirileri (önlem almakta gecikmesi, muhalefetle işbirliği yapmaması) ona söylediğimde karşı çıktı. Üçüncü bir eleştiriyi, çevresine yanlış insanlar seçtiğini dile getirdiğimde ise sadece gülümsedi. Sonunda şöyle dedi:

“Halkımıza, ağır bir bedel ödetiliyor… Bu bedeli öderken millet bir günah keçisi arıyordu… En kolayı bir günah keçisi seçmekti… George’u seçtiler.”

Şiddet ve ‘Maskeliler’

Ömrü boyunca şiddete karşı mücadele vermiş Margarita Papandreu, “En korkutucu olan açlığın yokluğun, şiddete yol açması. Yakma yıkma…” dediğinde, polis engel olamıyor mu, diye sordum:

Çevremizdekiler yanıtladı: “Bizim polis sizinkine benzemez. Yakıp yıkanların birinin kolu çizilse o polis meslekten atılır!”

“Atina yıkılıp yerle bir edilse de, kimse ölmedi diye seviniriz biz.”

“Bizde halkın tepki gösterme hakkı var. Polis de bunu böyle bilir!” (Bende yorum yok!)

Kim bu yakıp yıkanlar ya da oradaki yaygın deyişle “Maskeliler”?

Rivayet muhtelif: 17 Kasım terörist örgütünden arta kalanlar… Faşistler ya da polislerin adamları… Provokatörler… Holiganlar… Bunların tümü artı bunlara karışan çapulcular…

Aşk ve Öfke

Dünya ve ülke politikasını yakından izleyen Margarita Papandreu, halen bir yandan harıl harıl anılarını yazıyor bir yandan da Amerikan dış politikasını eleştiren, İsrail’in İran’a yönelik olası saldırılarına karşı dünyayı uyarmaktan geri kalmıyor.

Bir ara bana odasını gezdirirken baktım başucunda kocaman Andreas Papandreu’nun (eski eşi) fotoğrafı: Ona kızgın değil misin, diye sordum:

“Yaşamımın en mutlu yıllarını onunla geçirdim” deyip sorumu, İngilizce kelime oyunuyla kahkahalarla gülerek yanıtladı:

“Onunla beraberliğimizde ona çılgınca âşıktım. Ayrıldığımızda kızgın ve âşıktım.” (“Madly in love” - Çılgınca âşık; “Mad and in love”- kızgın ve âşık demek.)

Yüreğimde iz bırakan bir günün sonunda, “İyi ki geldiniz, kalbimizi ısıttınız” diyerek bizleri kucaklıyor ve uğurluyordu…