Yaz aylarında yurdumun her köşesinde bir festival furyasıdır gider... Kiminde sadece tüketilir, kiminde üretildiği de olur... Tüketilenlerle üretilenler arasında bocalar durursunuz...

18 yıldır Karadeniz Ereğli’de her temmuz, 3 gün süren “Sevgi, Barış, Dostluk, Kültür ve Sanat Festivali” yapılır. İlk gününden beri, tamam geliyorum derim, bir türlü gidemem... Bu yıl şeytanın bacağını kırdım.

Festivalin dolu mu dolu bir programı var. Sayısız şair ve yazarın sohbet, imza gününden tutun resim, karikatür, fotoğraf sergilerine, uçurtma yarışmasından sualtı arama kurtarma gösterisine, satranç turnuvasından, filmlere, yok yok... Elbet Rusya, Ukrayna, Senegal folklor gösterilerinin yanında edebiyat panellerinin esamisi pek okunmuyor... İnsan o zaman sormadan edemiyor, niye bunca karman çorman bir program; niye onca yazarı şairi getirtiyorsunuz diye... Festivali taçlandıranlar ise hiç kuşkusuz açık hava pop konserleri! Festival bu akşam Ajda Pekkan konseriyle sona erecek. Hiç kuşkum yok, ortalık yıkılacak!

Belediye Başkanı Halil Posbıyık (CHP), 1994, 1999, 2004 ve 2009’da üst üste dört dönemdir başkan seçiliyor... Bu şenlik onun çocuğu sayılır... Festivalde onu görmek bana bir türlü nasip olmadı. Ama 1996’da, ona Abdi İpekçi Dostluk ve Barış Ödülü’nü verdiğimizi daha dün gibi anımsıyorum. Türkiye ile Yunanistan arasında ilk “kardeş kent” olayı, 1995’te Karadeniz Ereğli ile Hydra Adası arasında gerçekleşmişti.

Doğrusu festivalden çok, Ereğli ve kentleriyle müthiş gurur duyan insanlara kulak verdim... İşte öğrendiklerim:

Hamsinin en lezzetli olduğu yer Ereğli’dir. Çünkü Karadeniz’e girdiğinde ilk duraktır ve hamsi gençtir, yağsızdır. Bir ay sonra hayatta kalan hamsiler, Rize, Trabzon’a doğru yola çıkar, yolda yaşlanır, yağlanır, lezzetini kaybeder! Doğu Karadenizliler de hamsi yediklerini zanneder...

Hopa’dan Trakya’ya tüm Karadeniz illerinin lideri, “kral” kenti Karadeniz Ereğli’dir. Bu sahilde siz “Karadeniz” sıfatı taşıyan başka il bilir misiniz? Karadeniz Rize? Karadeniz Trabzon? Yok öyle şey!

Yıldırım Beyazıt’ın burayı Bizans İmparatoru’ndan satın aldığı söylentisi yaygın. Ancak fiyatı öğrenemedim...

“Osmanlı Çileği” bir tek bizde var diye bol bol övünüyorlar! Bir de Karadeniz Ereğli’ye özgü, üstün kaliteli ketenden üretilen “Elpek Bezi” örtüleri pek bir ünlü... Yani ey yolcu! Osmanlı çileği yemeden, çilek reçeli ve elpek bezi almadan, Karadeniz Ereğli’den ayrılmayacaksın!

Fatih Sultan Mehmet’in fermanıyla buraya 1453’te dikilen, halen Anıtlar Yüksek Kurulu’nca koruma altına alınmış olan dev çınar ağaçlarının gölgesindeki kahvelerde dinlenmek ya da Cehennemağzı Mağaraları’nı dolaşmak... Ben her ikisini de yaptım.

ÇEKÜL neferi Raif Tokel’den “Üzüntü Vadisi”nde, bu doğa harikası mağaraların öyküsünü dinlemek bir ayrıcalıktı. “Altın Post” serüvenindeki Argonot gemicilerinin uğrak yeri... Herakles’e (Herkül’e) verilen en zor görev: Hades’in derinliklerinden, yeraltı cehenneminden, (yani mağaradan) 3 başlı köpeği çıkarıp etkisiz hale getirmesi... Bana inanmazsanız, gidin kendi gözlerinizle görün, sahilde olayın heykeli bile var!

Mitolojik hikâyeler bir yana, antikçağda Herakleides’in burada yaşadığını; İskenderiye ve Bergama’dan sonra 3. önemli ve en büyük kütüphanenin, Platon’un öğrencisi tarafından burada kurulduğunu öğrendim.

Gözlerimde denizin o uçsuz bucaksız maviliği, ciğerlerimde kentin çevresini saran ve dönüş yolunda Düzce’ye dek bana eşlik eden çam ormanlarının tertemiz havası... Gönlüm orada kalıp “keşke hayat; sevgi, barış, dostluk şenliklerinden ibaret olsa” diyerek İstanbul kaosuna geri döndüm!

\n\n