Benim güzel İzmir’imde muhteşem bir akşam yaşandı! Geleceğe dönük umut dolu bir gece... 15 Haziran Attilâ İlhan’ın yaşgünüydü. 90. yaş günü! Yazar, düşünür, şaire vefa borcu ama aynı zamanda İzmir’in Karşıyaka’sını sanat merkezine dönüştürmeye kararlı bir avuç insanın yaşattığı muhteşem bir gece...

Böyle bir sevmek
Baştan başlıyorum: Attilâ İlhan denince aklıma ve yüreğime en çok gençliğim gelir. O, “Böyle bir sevmek görülmemiştir” dediğinde, biz genç kızlar ve o delikanlılar inanırdık ki, yalnız ve yalnız “benim aşkımdan” söz ediyor.
Sevgilinin gözleri, gözlerimize değince, felaketimiz olur ağlardık... Yağmurlarda sürüklenir, bulutlarla parçalanır, kullanılmamış gökyüzüne uzanırdık... Gözlerimizden şilepler geçer, sokaklarda Jezabel ile birlikte vurulurduk... Günler haftalar ellerimizde ufalanır, mevsimlerden sonbaharsa intihar etmiş yaprakları toplardık... Tüm genç kızlar, azıcık okşansak, çocuklaşırdık... Tüm delikanlılar, bir şehre geldiklerinde, başka bir şehre giden Pia’nın peşine düşerlerdi... İzmir, İstanbul, Ankara’dan taa Singapur’a, Marsilya’ya, dünyanın öteki ucundaki limanlara savrulurduk...
Yaşayamadığımız serüvenleri, bizler Attilâ İlhan’ın dizeleriyle yaşardık...
Sanmayın ki o aşklar, o sevgililer unutuldular. Zaten belki de gerçek değildi, birer umuttular...
Attilâ İlhan geleneksel halk şiirinden, divan edebiyatından ve dünya edebiyatından bir bileşime ulaşmaya çalışan şiirleriyle aşka âşık etti benim kuşağımı.

Bağımsızlık - özgürlük - diyalektik
Yıllar geçtikçe onu daha çok tanıdık. Attilâ İlhan sosyalistti. Asla ödün vermediği iki ilke bağımsızlık ve özgürlüktü. Hem toplum hem birey için savunduğu bağımsızlık ve özgürlük... Gerçek özgürlüğün ve bağımsızlığın ana koşulunun tartışma olduğunu savunurdu. “İlericilik bir inanç işi değil, bilinç işidir, yani yöntemdir” diyordu.
Diyalektiğe inancı sonsuzdu... Sağa da sola da ama en çok dogmacılığa, bir öğretiye körü körüne bağlanmaya çatardı. Bu açıdan direnişçiydi. Bunlar onu aynı zamanda direnişçi kılıyordu.
O sözler ki
Hiç unutmam Server Tanilli Hoca “Uygarlık Tarihi” kitabından DGM’de yargılanırken savunmasını onun dizeleriyle bitirmişti:
“O sözler ki acıdır / mapusane avlularında / demir kırbaçlar gibi şaklar / o sözler ki sırasında / çiçek açmış bir nar ağacıdır / dağ ufkuna vuran deniz aydınlığı / sırasında gizemli bıçaklar / O sözler ki / imgelem sonsuzluğunun / ateşten gülüdürler / kelebek çırpıntılarıyla doğarlar ölürler / o sözler ki kalbimizin üstünde / dolu bir tabanca gibi / öldü ölesiye taşırız / o sözler ki bir kere çıkmıştır ağzımızdan / uğrunda asılırız.”
Günümüzde asılmıyoruz ağızdan çıkan sözler yüzünden ama gazla, kurşunla vuruluyor, hapislere atılıyor, mahkemelerde süründürülüyor ya da işsizliğe mahkûm ediliyoruz... Bugün hâlâ Attilâ İlhan’lara çok ihtiyacımız var.

Geleceğe taşımak şiiri ve direnişi
Gelelim Karşıyaka Belediyesi tarafından düzenlenen o muhteşem geceye... Bostanlı Açıkhava Tiyatrosu’nun sahnesinde Karşıyaka Oda Orkestrası elemanları ve iki opera sanatçısı Evrim Özkaynak ve Tevfik Rodos... Konuşmalar ve şiirler arasında Attilâ İlhan’ın eserlerinden bestelenen şarkılarla bizleri büyülüyorlar.
Bu yıl ilk kez Attilâ İlhan Şiir Yarışması gerçekleştirildi. Amaç: Attilâ İlhan’ın anısını yaşatmak ve edebiyat dünyasına yeni yetenekler ile eserler kazandırmak... Birinciliği paylaşan Hıdır Işık ve Serap Aslı Araklı’nın şiirleri tüm dinleyicileri derinden etkiliyor. Jüri Emek Ödülü’nü Sadık Kırımlı, Özendirme Ödülü’nü ise Gülçin Salihli alıyor.
Karşıyaka Belediye Başkanı Hüseyin Mutlu Akpınar azimli, Karşıyaka’yı şimdiden bir sanat merkezine dönüştürmek için önemli adımlar atıyor. Ama bu, başka bir yazı konusu.
Nice yıllara Attilâ İlhan!