Şiir özgürlüktür

Bakmayın Özdemir Asaf’ın “Tüm dünyayı kucaklamak istedim; kollarım yetişmedi” demesine... Kollarıyla değilse de, sözleriyle, kurduğu tümcelerle, dizelerle, şiirlerden yarattığı dünya ile hepimizi kucakladı.
Gidin Özdemir Asaf’ın yarattığı o dünyayı Kadıköy Belediyesi’nin Caddebostan Kültür Merkezi Sanat Galerisi’nde izleyin, paylaşın, yaşayın. Bu aynı zamanda sadece bir şairin değil, 1950-80 arası edebiyat yaşantımızın da bir parçası...
Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık tarafından hazırlanan Bir Usta Bir Dünya: Özdemir Asaf sergisi 2 Ekimde açıldı. Başlığı “Tüm dünyayı kucaklamak istedim; kollarım yetişmedi.” Bugüne dek yazamadım, şimdi sakın kaçırmayın demek için yazıyorum. Son iki hafta kaldı, sergi 23 Ekim’de kapanıyor....
Özdemir Asaf’ın, fotoğrafları, kişisel evrakı, defterleri, elyazıları, yazdığı mektuplar, ona yazılanlar, desenler, resimler... Sergide yer alan bütün ayrıntılar, şairin yaşamöyküsünü, sanatçı kişiliğini, kurduğu dostlukları, dönemi gözler önüne seriyor. Attilâ İlhan, Behçet Necatigil, Orhan Veli, Oktay Akbal, Salâh Birsel, Haldun Taner ve daha niceleri...

Özgünlüğü, özgürlüğünde
“Yaşamak değil,/ Beni bu telâş öldürecek”, “Sen bana bakma,/ Ben senin baktığın yönde olurum” dizeleri çoğumuzun dilinden düşmedi...
Sergiyi izledikten sonra yeniden yeniden okudum evdeki kitaplarını: Bir kez daha bana şiir özgürlüktür dedirtti.
Müthiş fiyakalı bir yazıyla imzaladığı “Yuvarlağın Köşeleri” adlı kitabını rastgele açıyorum, bir satır: “Yaşadığını gör; yaşarsın” diyor... Yine rastgele açıyorum, birkaç satır: “Kadınları sevmek, bir kadına haksızlık etmek demektir. Bir kadını sevmek, kadınlara haksızlık etmek demektir.”
Özdemir Asaf’ın şiiri bir bütündü. Kültür birikimi, duyarlılığı , düşüncesi, çağıyla, toplumuyla ama en çok kendisiyle hesaplaşmalardan oluşan bir bütündü.
En somuttan en soyuta uzanan çizgide, sözcükleri en aza indirgeyerek, ama her sözcüğe kattığı anlamı çoğaltarak, yoğunlaştırarak, bilgece yazılmış şiirdir onunki.
“Her seven / Sevilenin boy aynasıdır./ Sevmek,/ Sevilenin o aynaya bakmasıdır” der “Yalnızlık Paylaşılmaz” kitabındaki bir şiirinde...
Ona göre “yalnızlık paylaşılmaz” çünkü paylaşınca, yalnızlık olmaktan çıkar.
“Jüri” adlı şiiri , “Dünya Kaçtı Gözüme” kitabındadır (1955) Ve sonraki taşlamalara işaret eder : “Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, /Birinciliği beyaza verdiler.”
Ve bir tutam aşk şiiri: “Altıncı Gün” başlıklı şiir: “Benim söylemek için çırpındığım gecelerde, / Siz yoktunuz.”
“Ultra” adlı şiir: “Bir kelimeye / Bin anlam yüklediğim zaman/ Sana sesleneceğim.”
“Kıvılcım” - “Ama ben en çok şeyi / En kısa zamanda sana söyledim.../ Yalnız sana”
Özdemir Asaf, diliyle, dünyasıyla, insana bakış açısıyla olağanüstü bir özgünlüğe sahipti. Şimdi onun bu özgün dünyasına tanık olmanın zamanı. Fırsatı kaçırmayın!