Teşekkürler sevgili dost Mete Akyol! İyi ki Can Dündar ve Erdem Gül için Silivri Cezaevi’nin önünde Umut Nöbeti’ni başlattın! Göz göre göre yapılan bir haksızlığı, hak ve hukukun çiğnenmesini daha da görünür kılmaya aracı oldun! Olayların, acıların, ölümlerin, hapse tıkılmaların, baskının ve şiddetin artık çok olağanlaştığı, sıradanlaştığı ve milletin kanıksamaya başladığı bir olayı her gün ve her gün gözümüze sokmanın yolunu açtın!
İlk günden başlayarak Basın Konseyi’nin yürüttüğü Umut Nöbeti hakkında farklı görüşler ortaya atılıyor. Dünkü gazetemizde Doğan Satmış köşesinde hem eleştirileri hem kendi yorumlarını yazdı. Tekrara düşmemeye çalışarak kendi görüşümü paylaşmalıyım:

‘Düşmanımın düşmanı dostumdur’ değil
Eleştiriler özellikle 2 noktada toplanıyor: Her ikisine de katılmıyorum.
Birincisi: Birkaç yıl önce meslektaşlarımız (Nedim Şener, Ahmet Şık, Mustafa Balbay, Tuncay Özkan, Zeynep Kuray ve daha niceleri) Silivri’de hapisteyken, İlhan Selçuk evinden alınıp götürülürken, “Onlar gazetecilikten değil, darbecilikten, devleti yıkmak istemekten yargılanıyor” diye yazıp çizenler, “Oh olsun, beter olsunlar” diyenler, “Yok edin bunları, asın kesin!” diye kışkırtanlar ve de Erdoğan yalakaları, şimdi baktık ki, “Umut Nöbeti”ne katılır olmuşlar!
Yalakalar, dönekler de, bugün hapiste olan Cemaat postacılarını ve gazetecilerini kurtarmak için Silivri önünde nöbete katılıyorlar! Tamam benim de sinirime dokunuyor bu durum ama katlanmak zorundayız!
Kızıp ben yokum diyemeyiz. O varsa ben yokum oyunu değil bu!
Hak ve özgürlükleri savunmak, onlar için eylem yapmak, akreditasyona bağlı değildir!
“Ben yaparım sen yapamazsın” denemez!
Hele hele “düşmanımın düşmanı dostumdur” hiç değildir!

‘Yalnız değilsiniz’
Bu sivil eyleme isteyen katılır isteyen katılmaz. Ne katılanı, ne de katılmayanı sorgulama hakkını kimse kimseye vermez, veremez. Bilinçli ve bireysel bir seçimdir!
Bu nöbet, içeridekilere (sadece Can ve Erdem’e değil, hepsine) yalnız değilsiniz duygusunu vermektir. Ne diyordu Şair Baba: “Yeter ki kararmasın sol memenin altındaki cevahir!” İşte içeridekilerin o cevahiri karartmaması içindir!
Her şeyi çok çabuk kanıksayan milleti uyarmak, dürtmek içindir! Tıpkı Sezen Aksu’nun gazetemize yazdığı yazı, Edip Akbayram’ın Silivri önünde söylediği türkü gibidir!
İkinci eleştiri: “Gösterişe dönüştü”... Ah! Hayatta neyin gösteriş olduğu, neyin olmadığını nasıl bilebiliriz ki?! Ve “gösteriş” öyle göreceli ki! Kim değerlendirecek bunu. Yazı yazmak da “gösteriş” değil mi?! Geçelim...
30 Aralık Çarşamba günü saat 12.00’de PEN Türkiye, Türkiye Yazarlar Sendikası ve “Sanatçılar Girişimi” Sillivri’de “Umut Nöbeti”ndeyiz. Gazetecilik yaptıkları, sorumluluklarını yerine getirdikleri için hapiste olan meslektaşlarımızın yanında olduğumuz için Silivride’yiz! Üyemiz olun ya da olmayın, bekleriz!
Hapiste yalnız değilsiniz demek için! Haksızlığı ve hukuksuzluğu lanetlediğimiz için! Bu ülkeden hâlâ umudumuzu kesmediğimiz için!