Ama bu bir absürd film, Azizim

“Cem Yılmaz’ın filmi, demek ki safi geyik” diye bekleyenler nasıl üçlüyü gişede yere vurduysa Azizler de vizyona girseydi, gişede çakılırdı! Ama evde kucağımda bilgisayar, çayımı içerek seyrederken beni çok güldürdü! 

Absürd bir film, bir kara komedi izleyeceğimi biliyordum, zaten öbür türlüsünde gülemiyorum ki. Ayrıca Engin Günaydın’ı çok özlemişim. Haluk Bilginer, hiçbir komplekse girmeden yolun sonuna gelmiş adamı şahane oynuyor. Fatih Artman, müthiş. Binnur Kaya, buzdolabının üzerindeki resimden bu kadar mı iyi oynanır. İrem Sak, Öner Erkan, İlker Aksum, Okan Yalabık ve diğerleri çok iyi. Hele ufaklık? Caner’i canlandıran Göktuğ Yıldırım, herkese evde böyle bir canavar olsa ne yapardık dedirtiyor! 

Kime gönderme yaptığı dedikodularına girmiyorum, başım derde girer! Yağmur - Durul Taylan kardeşler ve Sourav Kumar’ın yönetimi cesur. İki kardeş yönetmene Berkun Oya’nın katılmasıyla kotarılan senaryo cesur ötesi! “O kolyeyi çıkarmayacaktın” takılıp kalması mesela, ben daha önce Türk sinemasında hiç izlemedim! Önce şok oluyor, sonra gülüyorsunuz, hele bir hafta sonra gelip kadını hâlâ orada bulunca? Aksiyon, dram, romantik komedi sevenler uzak durabilir. 

Değişik bir tat almak isteyenler buyursun. En azından oyunculuklar, özlediğimiz oyuncular ve çok iyi sanat yönetmenliği açısından başarılı. Ve finali? Gerçekten çok yaratıcı: Azizler! İşte orada gerçekten kahkaha attım! Bir dipnot: Netflix’in sokakları donatan afişlerindeki bilgiyle ben de gurur duyuyorum, 190 filmimiz dünyada oynuyorsa Netflix’e ve sanatçılara kocaman bir alkış!