Çanakkale'de bir İyilik Ağacı yetişiyor!

Projenin Çanakkale ayağında yer alan 15 yaşındaki lise öğrencisi İrem Başak Özer, bu proje ile başladığı çalışmalarını, kendi ürettiği başka bir projeyi de ilave ederek devam ettiriyor. İyilik ağacına astığı iyiliklerin yanında, kendi çabalarıyla topluma koruyucu aileliği daha geniş kitlelere tanıtacak bir proje üzerinde çalışıyor. Koruyucu ailede büyüyen, küçük yaşına rağmen büyük fikirleri olan İrem Başak Özer ile, toplumsal bir faydaya dönüşmesini umduğu projesi hakkında konuştum.

-Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın İyilik Ağacı Projesi kapsamında Çanakkale’de bir proje yapıyorsun. Nasıl dahil oldun bu projeye?

İyilik ağacı projesi, Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın 81 ilde başlattığı bir proje. Okulumuz Çanakkale Anadolu Lisesi’nde de Gençlik Merkezi görevlileri stand kurdular ve projeyi anlattılar. Konu yardım ve iyilik olunca hemen adımı yazdırdım. Daha sonra Gençlik Spor İl Müdürü Sayın Nüammer Uslu’dan ayrıntılı bilgi almak istedim, beni çok sevecen bir şekilde karşıladı ve proje ile ilgili motive etti. Ailemin de desteğini alarak İyilik Ağacı için çalışmaya başladım.

-Proje konunu ne olarak seçtin? Neler yaptın bugüne kadar?

Proje bir çok farklı konudan oluşuyordu. Ben de bir çok konuda etkinlik gerçekleştirdim. Başta yaşlılara ve sevgi evlerinde kalan çocuklara yardım ederek... Sevgi evlerindeki kardeşlerime oyun oynama, kitap okuma, derslerinde yardım etme gibi etkinlikler yaptım. Sokak hayvanlarına yardım etmek, çeve temizliği, okuma yazma öğretmek, ev işlerinde yardım gibi konularda çalıştım. Bunun yanında huzurevindeki yaşlılarımızı düzenli olarak ziyaret ediyorum. Dertlerini dinliyorum, onları bahçede gezdiriyorum, gazete okuyorum... Akşam yemeğinden sonra, annemin yardımıyla, yemek artıklarını her gece sokak hayvanlarına veriyorum. Haftasonu evimizde ve komşularımızda biriken bayatlayan ekmek ve benzeri yiyecekleri de israfı önlemek için kordondaki martılara atıyorum.

-Sana kimler destek oluyor?

Bu proje çalışmalarıma öncelikle annem, babam, aile dostlarımız ve öğretmenlerim destek oluyor.

-Koruyucu aile aracılığıyla sıcak bir aile ortamında büyümüşsün. Projenin bir ayağında da koruyucu aileliği tanıtmak üzerine çalışıyorsun? Neler yapacaksın bunun için?

Ben biyolojik ailem tarafından yuvaya bırakılmışım. Küçük olunca aileden ayrılmak çok üzüyor ve zorluyor insanı ama sonuçta her çocuk eşit doğsa da eşit büyüyemeyebiliyor. Yuvada kalırken hep bir umudum vardı. Günün birinde bir ışık doğacak ve beni güzel bir hayata ışınlayacak. O hayalim gerçek oldu, annemle bir yuva ziyaretinde tanıştık. Ben kaçtım o kovaladı diyebilirim. Beni sabırla, emek vererek, bıkmadan usanmadan ziyaret etti. Ben ürkek, korkak bir çocuktum. Annem benim güvenimi kazanana kadar bana bıkmadan sevgisini verdi. Şimdi düşünüyorum da ne çok uğraştırmışım annemi, annelik böyle olsa gerek. Doğurmak değil annelik, SEVGİ+EMEK+FEDAKARLIK= ANNE. Ben de buradan yola çıkarak ailenin biyolojik olmadığını, her çocuğun sevgi dolu bir ailede büyümesi için koruyucu aileliğin tanıtılması için çalışmalar yapacağım. Aklımda bir koruyucu aile ormanı oluşturmak fikri var. Arkadaşlarla yaz tatilinde standlar kurarak, koruyucu aileliği yaşamış biri olarak gerçekleri anlatmak istiyorum. İnsanlar çok fazla bilmiyorlar. Bu iş maddi değil manevi bir olay. Devlet sağlık, eğitim ve diğer konularda destek ama bu bir sabır ve yürek işi.

-Koruyucu ailede yetişmenin senin hayatındaki önemi nedir? Yuva’da büyümek ile koruyucu ailen olması arasında ne gibi farklar var sence?

Bizler, güven ortamı sağlanana kadar zor çocuklarız. Karşılıksız sevginin ve sabrın çözemeyeceği şey yok diye düşünüyorum. Aileye ihtiyacımız doğumdan itibaren başlıyor.İlk eğitimi aileden alıyoruz. Aile olmazsa olmazı hayatımızın. Herkes şanslı olmayabiliyor. Yuvalarda bizlere çok iyi bakılıyor ama aradığınız sevgiyi sadece anne baba verebiliyor. Aile yanında büyümek, hem sosyal açıdan hem ruhsal açıdan çok farklı ve güzel bir olay. Ben adımı söylemekten çekinirken, annem babam bana öyle destek verdiler ki hayatlarının odak noktası ben oldum. “Sen yapabilirsin.” , “Sana güveniyoruz.”, “Derslerinden düşük not alsan da senin sevgin değişmez, sen bizim evladımızsın çalışır düzeltirsin.” diye yüreklendirdiler. Beni spor aktivitelerine yönlendirdiler. Yelken sporu ile uğraşıyorum, dört yıldır lisanslı optimist sporcusuydum bu yıl lasere geçtim. Mücadele konusunda sporun ve hocamın bana çok desteği oldu. Ben yuvada olsaydım özgüvenim eksik olurdu. Ailem iyi ki var, onların desteğiyle başaramayacağım şey yok diye düşünüyorum.

-İyilik ağacı projesi Mayıs’ta bitecek, sonrasında neler yapmayı düşünüyorsun?

Proje bitse de benim çalışmalarım heyecanla devam edecek. Konum yaşlılar ve çocuklar olacak çünkü ortak noktaları sevgi ihtiyaçları. Ben bir denizyıldızıyım ama niye bir çok deniz yıldızı olmasın? Sevgi dolu bir ailede büyümek her çocuğun hakkı. Sevginizi ertelemeyin diyeceğim ısrarla insanlara. Yaşayan her birey, bir gün yaşlanacak lütfen yaşlılarımızı sadece bayramlarda hatırlamayalım diyeceğim. Yaşlılık bir hazan değil hasat mevsimidir diyerek, onların el emeği göz nuru ürettiklerini satmaları ve kişisel ihtiyaçlarını karşılamaları konusunda yardımcı olacağım.

-Çalışmaların konusunda gönüllü olup destek vermek isteyenler sana nasıl ulaşabilir?

Birkaç arkadaşım gönüllü olarak bana yardım edecek. İlk olarak bir web sitemiz oldu. İlgilenenler www.mutlulugayelkenacalim.com adresinden form doldurarak gönüllü olabilirler.

-Gelecekteki hedefin nedir, sosyal konulara ilgili bir genç olarak nasıl bir meslek seçeceksin?

Gelecekte meslek olarak Psikolojik Danışmanlık okumak istiyorum.Ben sorunlarımı konuşarak aştığım için, bu eğitimi alarak başkalarının sorunlarını çözmeye yardım etmek istiyorum. Bu konuda örnek aldığım öğretmenim Sayın Ersen Sert. Başta ailem olmak üzere beni sevenlere, destekleyenlere ve saygıdeğer öğretmenlerime teşekkür ediyorum.

http://soylesigunlugu.blogspot.com