Bernabeu Stadı’nda Ronaldo yoktu. Real Madridli taraftarlar onu tribünlerde var etti. Ancak bir kişi daha sahada yoktu. Muslera kendini çok arattı. Genç Eray’ın bu karşılaşma için deneyimsiz ve şanssız pozisyonların kurbanı oluşu Galatasaray’ın değişen oyun anlayışında belki de sürpriz bir şansı yok etti. Mancini bu kez kadroyu değişik sürdü sahaya. Beraberliğin hiçbir işe yaramadığı düşüncesi ile ofansif bir 11 ile Amrabat, Bruma gibi futbolcuların yanında Drogba’nın yalnız kalmaması için Umut Bulut’u da görev verdi. Sneijder’i ise son yarım saate saklayarak oyunu elinde tutmayı düşündü. İlk yarıda G.Saray’da önemli değişimler gördük. 25. dakikada Umut Bulut’un harika sıyrılışını kırmızı kartı görerek durdurmaya çalışan Ramos’un oyundan çıkışı Sarı - Kırmızılılar için büyük şans olabilirdi. Daha büyük bir şans ise 37. dakikada acemice yenilen bir golden hemen sonra Umut’un Drogba’nın harika pasını gol yapması olabilirdi. Yan pas ve zaman çalmak yerine orta alan mücadelesi ve yakın duran geri dörtlüsü ile kazanılan topları rakip kaleye etkili, dik pas olarak kullanan G.Saray, ikinci yarının başındaki beklentisini ağır defansı nedeniyle yok etti. Di Maria, Bale ve ikinci yarı oyuna giren Arbeloa ile ağır Galatasaray defansını istedikleri an aştılar. Mancini doğru düşünmüş, taktiğini iyi planlamış ama makineleri malesef zaman zaman teklemiş olunca aradaki fark Real Madrid kalitesi oldu. 90 dakikayı izlerken Real Madrid gibi bir takımın Ronaldo’suz hatta 65 dakika 10 kişi oynarken dahi ne kadar kaliteli ve üst düzey futbolculardan kurulu olduğu açıkça görüldü. Grupta şansımızın bu farklı yenilgiden sonra mucizelere dahi kalmadığını söylersek yanlış olmaz.