Belçika’nın başkenti Brüksel’deki King Baudouin Stadı’nı bilir misiniz? Hani, şu Ulusal Futbol Takımı’mızın 3 Haziran’da Belçika ile oynayacağı hayati maça ev sahipliğini yapacak dev futbol arenasını; mutlaka duymuşsunuzdur. Önemli organizasyonlara tanıklık eden, yılların emektar stadıdır. 1980’lerin ortalarından sonra adı değiştirilmiş, yenilenmiş, bir anlamda geçmişin ‘çirkin’ izleri silinmeye çalışılmıştır. Ama yaşı 30 ile 40 civarında olanlar, o stadın, yani King Baudouin’in eski adıyla Heysel Stadı olduğunu çok iyi bilir. Hani, 1985 yılında Juventus ile Liverpool arasında oynanan Şampiyon Kulüpler Kupası finali var ya, işte o dramatik 90 dakikanın oynandığı stattır Heysel, ya da şimdiki adıyla King Baudouin.

Keşke hiç oynanmasaydı o final de onlarca insan yaşama veda etmeseydi yok yere. Önceki gece, Wembley’deki Şampiyonlar Ligi finalini Türk Telekom Arena’nın VIP Salonu’nda, Barcelona’nın saat sponsoru Seiko’un konuğu olarak izlerken Heysel faciası gözlerimin önüne geldi. O geceyi anımsarken rahmetli Abdülkadir Yücelman’ın, dönemin dış haberler sorumlusu Halil Özer ile Uygar Eremektar’ı evlerine araba göndererek mesaiye çağırışı, şimdiki yayın yönetmenimiz İbrahim Yıldız’ın apar topar gazeteye gelip manşeti yıkışını saniye saniye yeniden yaşıyordum. AP’den, Reuters’den düşen fotoğraflardaki kan, hâlâ gözlerimin önündeydi ki Pedro golü attı, Katalanlar çılgınca seviniyor, Manchesterliler üzülüyor ama kimse kimsenin gözünün içine ters ters bakmıyordu. Sonuçta futboldu oynanan oyun. Galiba bir şeyleri aşmışız dünyalılar olarak!

Heysel, King Baudouin demişken cuma akşamı oynanacak hayati maçımıza da bir göz atalım isterseniz. Her ne kadar teknik direktör Guus Hiddink, “1 puan yeter” diyorsa da ulusal takımımızın ‘mutlaka’ kazanması gereken bir 90 dakika. Bırakın kaybetmeyi, eşitlik halinde bile, ikinciliği, yani baraj umudunu zora sokarız. Ne var ki Hollanda kampından gelen haberler -en azından şu günlerde- hiç olumlu değil. Öncelikle, transfer çılgınlığı ne yazıktır ki kırmızının, beyazın, ayın, yıldızın önüne geçmiş durumda. “Ben G.Saray’a gittim, sen Fener’e, öteki Madrid’e” muhabbeti -umarım yanılıyorumdur- Belçika maçının önünde.

Eh, futbolcu kardeşlerimi eleştirmek, “Milli maça motive olun” demek isterim ama işin başındakileri görünce onlara bir şey söyleyemiyorum. Neden mi? Çünkü yılda neredeyse 10 milyon Avro aldığı Türkiye’yi 2. plana atmış, ‘Chelsea’ye mi danışman olsam, Ajax’a mı?’ telaşında bir hocamız var. Adı da Guus Hiddink. Hatta işi öyle azıtmış ki “Kaybedersem giderim” türünde laflar da ediyormuş. Elbette kimseyi tutacak halimiz yok, hatta şimdiden de “güle güle” denebilir. Çünkü koskoca Türk takımının Azerbaycan’a kaybetmek, Kore’yi yenememek, Almanya’dan fark yemek için Hiddink’e gereksinimi yok!

Ama iş ulusal sembolümüz milli takım olunca susuyoruz! Çünkü şu sıralar seçimdi, geçimdi, petrol zammıydı, misket bombasıydı diye ayrışan ülkeyi kaynaştıracak tek olgu bizim Arda’ların, Volkan’ların, Gökhan’ların, Hamit’lerin terleteceği Ay - Yıldızlı forma! O yüzden çok önemlidir milli maçlar bu ülke için. Bilen bilir!

İşin şakası bir yana, marka değerinden, kurumsallıktan söz eden sayın Mahmut Özgener ve sevgili Levent Kızıl nasıl müsaade ediyorlar bu Hollandalıya şaşırıyorum.

Eğer Hiddink Chelsea’ye göz kırpmıyor, gideceğim havası yaratmıyor ve bizim muhabir arkadaşlar olayı abartıyorsa özür dilerim; ama iş öyle değil, gazetelere yansıyan haberler doğru ise Hiddink özür dilesin ve Belçika maçını kaybetmeden gitsin!