\n

\n

Uzun, uykusuz ve ölesiye yorgun günlerdi...

\n

Kısacık bir zaman dilimine üç ayrı ülke, beş ayrı şehir sığdırıp, üzerine yurtiçinde soluk soluğa yetiştiğim dört kenti eklerseniz, yukarıdaki sözcüklerin içeriğini daha iyi kavrayabilirsiniz sanırım...

\n

- Ama bir masal gibiydi!..

\n

Maraton Fransa ile başladı.. Rhone bölgesi Atatürkçü Düşünce Derneği’nin (ADD) davetlisi olarak Macon kentinde düzenlenen konferansta konu, hemen her gittiğim yerdeki başlıkla aynıydı: “Türkiye Nereye Gidiyor?” Uzun yıllardır Fransa’da yaşayan ancak Türkiye ile ilişkilerini bir an dahi kesintiye uğratmayan, yürekleri ülkeleri için çarpan Türkler, büyük bir kaygı ve endişeyle gidişatı izliyorlardı. Üstelik ülkede olan biteni, karşıdevrimin rejimi dönüştürmeye yönelik faaliyetlerini içerde yaşayanlardan çok daha iyi görüyor, duyumsuyorlardı... Sordukları sorular, ortaya koydukları çözüm önerileri de daha gerçekçiydi doğal olarak!.. 19 Mayıs’ın kutlanmasına karşı çıkarılan engellere ise çok öfkelilerdi. Yapılması gereken, bu büyük bayramın gençlerin öncülüğünde halk tarafından kutlanmasıydı. Ve Fransa’daki yurtseverler bu uğurda maddi manevi her türlü desteği vereceklerini ilan ediyorlardı. Hem Macon’da hem Paris’te slogan haline gelen haykırış buydu...

\n

- Nitekim tam da öyle oldu!..

\n

***

\n

Bir hafta kadar sonra bu kez Belçika’nın başkenti Brüksel’deydim..

\n

Tabii, hafta içi önce Ankara’ya uçup bir panele katılmak kaydıyla!.. Brüksel’deki ünlü Türk mahallesinin merkezinde yer alan ADD’nin kendi salonunda düzenlediği konferansın iki sürprizi vardı; öncelikle benim yapacağım konuşmayla birlikte Belçika Türk Gençlik Birliği’nin kuruluşu açıklandı. Kızlı erkekli, her biri en az üç dil bilen pırıl pırıl gençler tam takım salondaydı. Ve konferans tam da Trabzonspor-Fenerbahçe, Galatasaray-Beşiktaş maçlarıyla aynı saate konmuştu. İtiraf etmem gerekirse “yandık” diye düşündüm. Ama korktuğumun aksine salon tıklım tıklımdı!..

\n

O akşam Türkiye’nin karşı karşıya olduğu tehlikelerin yanı sıra 19 Mayıs bayramının nasıl kutlanacağı da konuşuldu... Emekçiler, yurtseverler özellikle gençlerin bayrama nasıl hazırlandığıyla ilgili detayları büyük bir coşkuyla dinlediler. ADD Belçika Başkanı ve katılımcıların gençlere verdiği destek görülmeye değerdi...

\n

Ertesi sabah vakit geçirmeden Türkiye’ye döndüm ve bu kez ver elini İzmir... Büyük bayrama yalnızca on gün kalmıştı ve bu ülkenin aydınlık insanları kutlamaya hazırlanıyorlardı.. Hele Atatürk anıtlarına çelenk koymak için 48 saat önceden valilik ve kaymakamlıklardan izin alınması kararı ve devletin kutlamalardan neredeyse tamamen vazgeçmesi yurtseverleri iyice kamçılamıştı...

\n

- Bu bayram, büyük devrimciye yaraşır bir şekilde K-U-T-L-A-N-A-C-A-K-T-I, o kadar!

\n

***

\n

İşte tam bu tartışmaların orta yerinde Londra’ya uçtum..

\n

İngiltere ADD’nin gençlerinin düzenlediği “19 Mayıs Balosu”nun onur konuğu olarak 17 Mayıs gecesi 400’e yakın davetliye önceden planlamadığım, o an içimden gelen epey duygusal bir konuşma yaptım. Sanırım yurdundan binlerce kilometre uzaktaki gençlerin olağanüstü enerjisi ve ışıltısı, ADD’li gençlerin CHP’li ve TGB’li gençlerle sıcak birlikteliği çok etkilemişti beni. Ama yalnızca gençler değil, her yaştan Türklerin o geceki pırıltısı görülmeye değerdi. Beni davet etme inceliğini gösteren ADD İngiltere Başkanı Jale Özer’e kocaman bir teşekkür borçluyum...

\n

Ve büyük güne yetiştim!.. İstiklal Caddesi’nde TGB’li gençlerin düzenlediği, yüz binlerce her yaştan gencin adeta sel olup aktığı o büyük yürüyüşe katıldım. Türkiye’nin her yanında aydınlık milyonlar, kırmızı-beyaz meydanlarda kurtuluş ve kuruluşu kutluyordu. Ertesi sabah Can Ataklı ile o müthiş bayramı konuşarak İzmir’e uçtuk, İzmir Gazeteciler Cemiyeti Başkanı sevgili Atilla Sertel ile buluştuk ve o akşam Selçuk ilçesinin muhteşem insanlarıyla kucaklaştık. Aslında ne kadar detaylı da anlatsam yetmez...

\n

- Gerçekten büyülü bir masal gibiydi...

\n\n