Siyasetten gelip futbol yazan biri olarak benim için önemli olan sadece gerçekler.
Hayatın her alanındaki gerçekler. İster futbolda ister siyasette bir gazetecinin varlık nedeni de bu değil mi zaten? Biz bazı kulüp yöneticileri gibi ne şampiyonluk kazanmak için oraya buraya tavizler veriyoruz ne de güç ve nüfus peşindeyiz. Biz yalnızca gerçeklerin peşindeyiz.
Ama ne yazık ki bu ülkede gerçekleri açıklamak tehlikeli olabiliyor.
İnsan futboldaki kirliliği yazıp mahkemelik olabilir mi? Olabiliyor. Şike sürecindeki iki yazım mahkemelik olmuştu mesela.
Çünkü bizim birini suçlamak için sihirli iki sözcüğümüz var; “Hakaret” ve “İhanet”.. Ona hakaret buna ihanet.. O kadar çok hakaret kapsamına giren “hassas” noktalarımız var ki.. Yani her bir şeyi “hakaret” kapsamına koyabilirsiniz pekâlâ.

Asıl tutuklanan...
Gazeteci olarak sınırlarımız dar. Böylesi zor koşullarda gazetecilik yapmak daha da zor. Ama işin en ilginç yanı bir eylemi yapanın değil, o eylemi açıklayanın suçlu gösterilmesi. Oysa ki gazeteci, eylemci değil. Gazeteci olayları aktarandır sadece.. Bu ifşa etme kısmına gazetecilik deniyor zaten. Yani Can Dündar ve Erdem Gül’le birlikte asıl tutuklanan gazetecilik.
Peki, sürpriz mi bu? Ben bildim bileli gazetecilik baskı altında.
Ama sakın baskılara alıştık ya da alışmamız gerek anlamı çıkmasın bundan.
Alışmak değil baskıyı kaldırmak olmalı şiarımız.
Öyleyse gazeteciliğe devam..