Eskilerin bir deyişi vardır, “ehven-i şer” diye. Kötünün iyisi diye şerh ettiğimizi varsayarsak, dün geceki Galatasaray için bu ifade biçilmiş kaftan. Gerçekten, Mustafa hocanın işi zor, bu kadro yapısı ile. Onun adı bile yetmiyordu dün gece neredeyse!
Fazla ayrıntıya girmeye gerek yok, Galatasaray’ın yediği gole bakın, durumu analiz edin. Uzun bir orta yapılıyor ceza alanında, stoperler etkisiz kalıyor. Olcan öne hamle yapınca kademeye girmesi gereken Yasin rakibini izliyor, Twumasi de golü atıyor. Yani takım savunması diye bir şey yok! Bu oyuncunun ilk yarıda da bir şutunun direkte patladığını düşünürsek, 1-1 harika bir sonuç Sarı-Kırmızılılar için; en azından UEFA Avrupa Ligi vizesi aldılar.
Maçın genelinde Galatasaray’a baktığınızda, bir yorgunluk, bir ölgünlük havası hakim. Gerçekten, tempo falan hak getire, fizik güçleri bitmiş. Sanki sezon başından beri 50 maç oynamış da tükenmiş bir oyuncu grubu var. Kenardaki Mustafa Denizli de, “Eğer tempo yapamıyorsam oyunu tutarım” demiş ve stoper Chedjou’dan ön libero yaratmış.
Gerçi, Sneijder, Burak ve Podolski yakaladıkları fırsatları gole çevirseler, yukarıdaki görüntü en azından perdelenirdi ama hem koşmuyor, hem taktik üretemiyor, hem koşan rakibi izliyorsanız, en azından nadir olgun atakları gole çevireceksiniz; o da yok!
Eğer, dün 1-0 yenik duruma düştükten sonra Podolski’nin çabukluğu ve 39 derece ateşle oynayan Selçuk’un anlık etki-tepki patlaması olmasa, Galatasaray dün tüm oyununu iki Afrikalı genç üzerine kuran, savunmasını sağlam tutan, bir Orta Asya ekibine elenecekti. Bundan sonra ne olur demeyin. Bu kötü tabloyu, Mustafa Denizli’nin rötüşları da perdeleyemez, eğer koşu mesfaeleri artmaz ve bir iki oyuncu takviyesi yapılmazsa, çünkü bundan sonraki takımlar asla bir Astana değil!