Hazırlık maçları biraz eksikleri, biraz yenilikleri görme amacı taşır. Oyuncuların yeni uygulamalara adaptasyonları da test edilir. İsveç karşısında görünen uygulama oyunu çift yönlü oynayabilen üç ortasaha oyuncusu ile becerikli iki kanat oyuncusu ve hücuma iyi çıkan iki savunmacı ile neler yapılabileceği idi. Bu sayede iki kenar hücumcunun içeri katetmeleri ile rakibin kenarlarını boşaltarak yan toplardan pozisyon üretme girişimleri bence olumluydu. Final paslarının başarı yüzdesi gol bölgesine az oyuncu girdiği için düşük oldu.

Uzun paslar
İlk yarıda bu denemeler ağırlık kazanırken merkezden hücumlar sadece Cenk’e savunma arkası uzun paslarla denendi. Ancak Cenk golü de yine merkezden attı. Burada Ozan’ın üçüncü bölgedeki aktivitesinin ön plana çıkması İsveç stoperlerinin pozisyon hatası ile netleşti. Takımımız genel olarak oyunun hakimiydi. Alan ve adam markajında kenar hücumcuların ortasahaya katkıları ile rakibin pozisyon üretme şansını asgariye indirdi. Kalemizde gördüğümüz pozisyonlarda Volkan yer tutuşu ve refleksleri ile gole izin vermedi.

Değişime uyum
Maçın dörtte üçlük bölümüne gelindiğinde ilk yarıdaki eforun bedeli ortaya çıktı: Yorgunluk. Oğuzhan ile Volkan Şen’in yerine Alper ve Kerim’in girişi ile 4-2-3-1 e geçilen değişimin nedeni bu mu yoksa planlı mıydı bilinmez. Oyundaki üstünlük rakibe geçti. Oyuna hükmedemedik, bocaladık ve golü yedik. Değişime ayak uydurunca tekrar oyuna ortak olduk. Ve tekrar Cenk’le öne geçtik. Cenk- Yunus değişikliği ile maçı bitirecek 4-6-0 denemesine geçildi. Sonuç ne olursa olsun taktik uygulamada başarılı olunca işlerin iyi gidebileceği görüldü.