Yeni stada her geliş ayrı bir macera olacak anlaşılan. Tam “Neyse bu kez gaz yemedik” diye şükrediyordum ki basın tribününe girmek için çektiğim ıstırap, gaz yemekten beter oldu. Kafa yapımızı bildiğim için o kargaşa sürpriz değildi ama doğrusu bu kadarını ben bile beklemiyordum. Tam 1 saat 20 dakika o kapıdan o kapıya gönderildik. Bu arada 4 kez üst baş aramasından hiç bahsetmiyorum. Ve ne maç seyredecek ne de yazacak enerjim kalmamıştı yerime oturduğumda. Tahmin edileceği gibi hiçbir işaret de neyin nerde olduğunu bilen bir tek sorumlu da yoktu etrafta.

Gol erken gelince
Maçın başlamasından daha 10 dakika geçmişti ki Sosa’nın sağ kanattan aşırttığı, Gomez’in uçarak golü bulduğu an içimdeki sıkıntı da dağılıverdi. Çünkü seyri güzel bir pozisyondu bu.
Ardından gelen Oğuzhan ve Quaresma golleriyle tribünler adeta şölen yerine döndü.
Zaten Siyah - Beyazlılar, Oğuzhan ve Atiba’nın orkestra şefliğinde sakin, olgun ve bitirici oynuyor. Gomez, Sosa, Olcay hatta Q17 hem savunucu hem asistan hem de golcü konumundaydı. İlk golde Sosa’nın aklı, Gomez’in kafası var. Sosa, Gomez’in o noktaya gelmesini bekledi. Öyle gelişigüzel bir pas değildi yani. 2. gol ise derslik bir Beşiktaş golüydü. Derin tek toplar, teknik bir bitiriş... 3. gol, Q17’nin nasıl takıma yararlı olacağının göstergesiydi; çabuk hareket, ceza alanı içinde teknik bitiriş... Güneş son 20 dakikada Cenk’i de alarak çift santrfora geçti. Ve gelenek bozulmadı. Süper yedek Cenk, son dakikada golleri dörtledi.

Şampiyonluk yakışır
Rakip kim olursa olsun Beşiktaş, ataktaki başarısını savunmada gösteremediği için bir farklı skorlar hiç güvenilir olmuyordu. Ama bu kez Kayseri karşısındaki Kartal, ilk 34 dakikada 3 farklı skoru elde ettiği için taraftarlarına rahat bir maç izletti. Oynadığı güzel futbolla Beşiktaş, şampiyonluğun yakışacağını da gösterdi. Sözün özü; kalan 3 maçta 7 puan = Beşiktaş şampiyon...