Fenerbahçe lige iyi başlamamıştı, hatta bir aralar alt bölgedeki takımların yanına kadar inmişti. Peş peşe kaybedilen puanlardan sonra Sarı-Lacivertli takım bir anda yükselişe geçti. Kasımpaşa ile başlayan galibiyet serisine Gaziantep, Feyenoord maçları eklendi. Bu serinin devam etmesi için Osmanlı maçının da kazanılması gerekiyordu. Ankara ekibi öyle sıradan bir takım değil. UEFA Avrupa Ligi’ndeki grubunda Villareal’in ardından ikinci sırada bulunuyor. Puan tablosunda 7 ve 8’incinin maçı olacaktı karşılaşma. Lens’in olmayışı Fenerbahçe için büyük kayıptı. Arandı mı; çok. Hollandalı arka adalesinde yırtık nedeniyle 2-3 hafta kadar oynamayacak. İki formda ekibin mücadelesinde ev sahibi biraz daha ağır basan taraf görüntüsündeydi. Geniş kadroya sahipler, etkili silahları fazla. Hem Avrupa’da hem ligde başarılı bir tablo çizdiklerine göre bu takımda iş var. Başarılarda en büyük imza tabii ki Reşit Akçay’a ait.

Regattin penaltıyı aldı
Her iki taraf da Avrupa yorgunu olmasına karşın mücadele yüksek tempoda oynandı. Maçı izlemeye gelenlerin keyif aldığını düşünüyorum. Volkan Demirel’in rakibine atlayış tarzı tartışılır. Hakemin penaltı kararı doğru. Regattin, resmen penaltıyı aldı. Sonra oyun kızıştı. Top iki kale arasında gitti geldi. İlk bölümdeki toplam 14 köşe vuruşu karşılaşmanın nasıl geçtiğine iyi bir örnek. Advocaat’ın, Ozan’ı çıkartıp van Persie’yi alarak 4-4-2’ye dönüşü “risk alma” olarak değerlendirilebilir. Persie golü atınca, aklıma bir anda bugüne kadar neredeydin sorusu geldi. 90 dakikadan çıkan 1-1’lik beraberlik normal sonuç.